KOMUNIKAT z 9 lipca 2025 r. wyroki sądowe w sprawach o zaliczenie okresu pauzowania lub przywrócenie do służby, odprawy i odszkodowania

Witamy serdecznie,

informujemy, że w okresie od września 2024 r. do lipca br. wygraliśmy wiele spraw dotyczących przywrócenia lub zaliczenia okresu pauzowania, w tym również w sprawach o przywrócenie/pauzowanie, uznanych za DIAS za przedawnione, w których sądy nie podzieliły stanowiska strony pozwanej, wskazując:

Sąd Rejonowy w Legnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 18.01.2024 r. (sygn. akt: IV P 197/20) wyjaśnił, że „….wobec braku zagwarantowania byłym funkcjonariuszom prawa do jakiegokolwiek odwołania na gruncie przepisów wprowadzających KAS od czynności administracyjnoprawnej (mającej w ocenie Sądu cechy decyzji administracyjnej) w postaci przedstawienia propozycji pracy na podstawie umowy o pracę, czynienie zarzutu przedawnienia powódce wydaje się co najmniej nie stosowne. Z pewnością nie jest winą powódki ani też innych byłych funkcjonariuszy, że ustawodawca nie przewidział możliwości środków odwoławczych i nie zadbał o określenie drogi odwoławczej wraz ze wskazaniem właściwych terminów. Byli funkcjonariusze byli zmuszeni do poszukiwań drogi sądowej, w tym najpierw drogi cywilnoprawnej, potem administracyjnoprawnej, aż w końcu ponownie drogi cywilnoprawnej przed sądem pracy. Jak już wspomniano, taka sytuacja jest niedopuszczalna w demokratycznym państwie prawa…”.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w uzasadnieniu wyroku z dnia 5.08.2024 r. (sygn. akt; VIII Pa 68/24) zasadnie ocenił:
„…Odnosząc się w dalszej kolejności do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 291 § 1 k.p. - poprzez nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczeń powódki oraz art. 265 § 1 i 2 k.p. w zw. z art. 264 § 1 i 2 k.p. - poprzez błędne przyjęcie, że zachodzą okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu do złożenia pozwu przez powódkę, wskazać należy, że w niniejszej spawie nie doszło do naruszenia terminu na wniesienie pozwu przez powódkę. Przede wszystkim podkreślić należy, że powodowie nie otrzymali od strony pozwanej pouczenia o możliwości kwestionowania propozycji zatrudnienia na jakiejkolwiek drodze sądowej. Ponadto, sytuacja powodów była na tyle precedensowa, iż nie istniały linie orzecznicze tak sądów powszechnych, jak i administracyjnych pozwalające na jednoznaczne stwierdzenie, jak w takiej sytuacji pracownik powinien się zachować. Rozbieżności w orzecznictwie administracyjnym zdecydowanie mogły skutkować dezorientacją członków Służby Celno-Skarbowej. Ponadto, jak podkreślono powyżej, powodowie nigdy w żaden sposób nie zostali pouczeni przez stronę pozwaną o możliwości wniesienia odwołania w związku z przekształceniem stosunku służby w stosunek pracy, a orzecznictwo sądowe nie może „wyręczać” pracodawcy w zakresie pouczenia pracownika (funkcjonariusza) o możliwości wniesienia odpowiednich środków odwoławczych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy (służby). Bezspornym było, że Dyrektor IAS we Wrocławiu nie pouczył powodów o przysługującej drodze odwoławczej od zwolnienia ze służby, nie wskazał terminu do dochodzenia roszczeń i nie wymienił Sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Skoro funkcjonariusz przez blisko 4 lata od zwolnienia ze służby (co najmniej do czasu wydania postanowienia Sadu Najwyższego z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II PSK 6/21) pozostawał w niepewności czy jego sprawa w przedmiocie zbadania zasadności i legalności zwolnienia ze służby kiedykolwiek zostanie rozpoznana przez Sąd Rzeczypospolitej Polskiej (czy to Sąd Powszechny, czy to Sąd Administracyjny), to trudno jest zgodzić się z wywodem strony pozwanej, że roszczenie może być przedawnione. W efekcie wszelkie zarzuty formalne dotyczące m.in. przedawnienia roszczenia należało uznać za niezasadne…”

W przypadku ośrodków sądowniczych, w których jednak sądy przychylają się do stanowiska strony pozwanej w kwestii przedawnienia, wnosimy o zawieszenie postępowania do czasu rozpatrzenia tej kwestii przez SN. Informujemy, że na mocy postanowienia z dnia 27.05.2025 r. w sprawie o sygn. akt: III PSK 155/24, Sąd Najwyższy przyjął do rozpoznania skargę kasacyjną od niekorzystnego dla funkcjonariusza wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9.07.2024 r. (sygn. akt: V Pa 41/24). Sprawa oczekuje na rozpoznanie pod sygn. akt: III PSKP 26/25. W oznaczonej sprawie Sąd Okręgowy w Legnicy zmienił korzystny dla funkcjonariusza wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy i oddalił powództwo. Sąd II instancji uwzględnił zarzut przedawnienia roszczenia. Zatem będziemy mieć stanowisko w tej sprawie.

W kilku ośrodkach sądowniczych sądy wskazują na konieczność wydania rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności przez sądy administracyjne. W tych sprawach wnieśliśmy do SN o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania albowiem w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, jak również zachodzi potrzeba dokonania wykładni przepisów prawa przez Sąd Najwyższy, budzących poważne wątpliwości, a mianowicie:
„ czy funkcjonariusz Służby Celnej (po przeniesieniu ex lege z dniem 1.03.2017 r. w trybie art. 165 ust 3 p.w.K.A.S. do Służby Celno - Skarbowej) zwolniony ze służby z dniem 31.05.2017 r. przez złożenie tzw. propozycji pracy w trybie art. 165 ust. 7 p.w.K.A.S. (czynności pozornie cywilno – prawnej która rozstrzygała o zwolnieniu ze służby, w opozycji do Ustawy o Służbie Celnej obowiązującej do dnia 28.02.2017 r. oraz Ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej obowiązującej od dnia 1.03.2017 r.), bez uzasadnienia, bez wydania aktu administracyjnego potwierdzającego zwolnienie ze służby, oraz bez otrzymania pouczenia o terminie, trybie i Sądzie właściwym do zainicjowania postępowania w przedmiocie zbadania zasadności i legalności zwolnienia ze służby (w trybie art. 165 ust. 7 p.w.K.A.S. w zw. z art. 171 ust 1 pkt 2 p.w.K.A.S.), może kierować do Sądu Powszechnego roszczenie o przywrócenie do służby, dopiero po wyczerpaniu drogi sądowo - administracyjnej, której de facto nie przewidziały przepisy prawa (tak. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.03.2024 r., sygn. akt: III PSKP 21/23), czy też Uchwała z dnia 1.07.2019 r. (sygn. akt: I OPS 1/19) Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której NSA wskazał, że funkcjonariusz zwolniony ze służby, przez złożenie tzw. propozycji pracy, bez uzasadnienia, bez wydania żadnego dokumentu potwierdzającego zwolnienie ze służby, może kierować roszczenie ze stosunku służby (m.in. o przywrócenie do służby), a w tym postępowaniu o zbadanie zasadności i legalności zwolnienia ze służby do Sądu Powszechnego, znosi obowiązek zainicjowania postępowania przed Sądem Administracyjnym.
Nadmienić należy, że w tej skomplikowanej sytuacji prawnej kierowanie roszczenia do sądu administracyjnego po 1.07.2019 r. (zwłaszcza, że powód nie otrzymał żadnego dokumentu administracyjnego rozstrzygającego o zwolnieniu ze służby) nie miałoby najmniejszego sensu, albowiem skarga zostałaby odrzucona, jako nie mieszcząca się w katalogu kognicji sądu administracyjnego. Takie rozstrzygnięcia o odrzuceniu skargi otrzymali wszyscy funkcjonariusze, którzy podjęli inicjatywę sądową na drodze administracyjno – prawnej w latach 2017 – 2019.
Warto przypomnieć, że w latach 2017 – 2019, funkcjonariusze, którzy zainicjowali postępowanie przed Sądem Pracy w celu zbadania zgodności z prawem procedury zwolnienia ze służby z dniem 31.05.2017 r., także otrzymywali postanowienia o odrzuceniu pozwu. Sąd Pracy na ówczesnym etapie wyjaśnił, że sprawy ze stosunku służby pozostają poza kognicją Sądu Powszechnego.
W ocenie powódki, Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1.07.2019r. (sygn. akt: I OPS 1/19) jest prawnie wiążąca i znosi obowiązek wyczerpania drogi administracyjno – prawnej, która de facto nie istniała.
Funkcjonariusz nie może ponosić odpowiedzialności za błędy legislacyjne ustawodawcy. Kwestia zbadania zasadności i legalności zwolnienia powódki ze służby z dniem 31.05.2017r. jest fundamentalnym prawem zagwarantowanym w Konstytucji RP i w Ustawie o Służbie Celnej (a od dnia 1.03.2017 r. w Ustawie o K.A.S.)."

W większości ośrodków sądowniczych sądy nie przychylają się do stanowiska strony pozwanej o przedawnieniu w dochodzeniu roszczenia z tytułu wypłaty odprawy za zwolnienie ze służby. Istnieje jednak rozbieżność w kwestii określania okresu, za jaki należne są odsetki od nieterminowej wypłaty świadczenia. W tym zakresie – mamy nadzieję – że również wypowie się SN, bowiem zostało złożonych sporo skarg kasacyjnych.

Pozdrawiamy
w imieniu Zespołu ds. Ucywilnienia
Przewodnicząca
Joanna Kuś

 

Super

 

A ja się pytam co z ustawą? Czy związki mają jakieś informacje.... ?

 

Witamy serdecznie,

informujemy, że w okresie od września 2024 r. do lipca br. wygraliśmy wiele spraw dotyczących przywrócenia lub zaliczenia okresu pauzowania, w tym również w sprawach o przywrócenie/pauzowanie, uznanych za DIAS za przedawnione, w których sądy nie podzieliły stanowiska strony pozwanej, wskazując:

Sąd Rejonowy w Legnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 18.01.2024 r. (sygn. akt: IV P 197/20) wyjaśnił, że „….wobec braku zagwarantowania byłym funkcjonariuszom prawa do jakiegokolwiek odwołania na gruncie przepisów wprowadzających KAS od czynności administracyjnoprawnej (mającej w ocenie Sądu cechy decyzji administracyjnej) w postaci przedstawienia propozycji pracy na podstawie umowy o pracę, czynienie zarzutu przedawnienia powódce wydaje się co najmniej nie stosowne. Z pewnością nie jest winą powódki ani też innych byłych funkcjonariuszy, że ustawodawca nie przewidział możliwości środków odwoławczych i nie zadbał o określenie drogi odwoławczej wraz ze wskazaniem właściwych terminów. Byli funkcjonariusze byli zmuszeni do poszukiwań drogi sądowej, w tym najpierw drogi cywilnoprawnej, potem administracyjnoprawnej, aż w końcu ponownie drogi cywilnoprawnej przed sądem pracy. Jak już wspomniano, taka sytuacja jest niedopuszczalna w demokratycznym państwie prawa…”.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w uzasadnieniu wyroku z dnia 5.08.2024 r. (sygn. akt; VIII Pa 68/24) zasadnie ocenił:
„…Odnosząc się w dalszej kolejności do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 291 § 1 k.p. - poprzez nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczeń powódki oraz art. 265 § 1 i 2 k.p. w zw. z art. 264 § 1 i 2 k.p. - poprzez błędne przyjęcie, że zachodzą okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu do złożenia pozwu przez powódkę, wskazać należy, że w niniejszej spawie nie doszło do naruszenia terminu na wniesienie pozwu przez powódkę. Przede wszystkim podkreślić należy, że powodowie nie otrzymali od strony pozwanej pouczenia o możliwości kwestionowania propozycji zatrudnienia na jakiejkolwiek drodze sądowej. Ponadto, sytuacja powodów była na tyle precedensowa, iż nie istniały linie orzecznicze tak sądów powszechnych, jak i administracyjnych pozwalające na jednoznaczne stwierdzenie, jak w takiej sytuacji pracownik powinien się zachować. Rozbieżności w orzecznictwie administracyjnym zdecydowanie mogły skutkować dezorientacją członków Służby Celno-Skarbowej. Ponadto, jak podkreślono powyżej, powodowie nigdy w żaden sposób nie zostali pouczeni przez stronę pozwaną o możliwości wniesienia odwołania w związku z przekształceniem stosunku służby w stosunek pracy, a orzecznictwo sądowe nie może „wyręczać” pracodawcy w zakresie pouczenia pracownika (funkcjonariusza) o możliwości wniesienia odpowiednich środków odwoławczych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy (służby). Bezspornym było, że Dyrektor IAS we Wrocławiu nie pouczył powodów o przysługującej drodze odwoławczej od zwolnienia ze służby, nie wskazał terminu do dochodzenia roszczeń i nie wymienił Sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Skoro funkcjonariusz przez blisko 4 lata od zwolnienia ze służby (co najmniej do czasu wydania postanowienia Sadu Najwyższego z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II PSK 6/21) pozostawał w niepewności czy jego sprawa w przedmiocie zbadania zasadności i legalności zwolnienia ze służby kiedykolwiek zostanie rozpoznana przez Sąd Rzeczypospolitej Polskiej (czy to Sąd Powszechny, czy to Sąd Administracyjny), to trudno jest zgodzić się z wywodem strony pozwanej, że roszczenie może być przedawnione. W efekcie wszelkie zarzuty formalne dotyczące m.in. przedawnienia roszczenia należało uznać za niezasadne…”

W przypadku ośrodków sądowniczych, w których jednak sądy przychylają się do stanowiska strony pozwanej w kwestii przedawnienia, wnosimy o zawieszenie postępowania do czasu rozpatrzenia tej kwestii przez SN. Informujemy, że na mocy postanowienia z dnia 27.05.2025 r. w sprawie o sygn. akt: III PSK 155/24, Sąd Najwyższy przyjął do rozpoznania skargę kasacyjną od niekorzystnego dla funkcjonariusza wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9.07.2024 r. (sygn. akt: V Pa 41/24). Sprawa oczekuje na rozpoznanie pod sygn. akt: III PSKP 26/25. W oznaczonej sprawie Sąd Okręgowy w Legnicy zmienił korzystny dla funkcjonariusza wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy i oddalił powództwo. Sąd II instancji uwzględnił zarzut przedawnienia roszczenia. Zatem będziemy mieć stanowisko w tej sprawie.

W kilku ośrodkach sądowniczych sądy wskazują na konieczność wydania rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności przez sądy administracyjne. W tych sprawach wnieśliśmy do SN o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania albowiem w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, jak również zachodzi potrzeba dokonania wykładni przepisów prawa przez Sąd Najwyższy, budzących poważne wątpliwości, a mianowicie:
„ czy funkcjonariusz Służby Celnej (po przeniesieniu ex lege z dniem 1.03.2017 r. w trybie art. 165 ust 3 p.w.K.A.S. do Służby Celno - Skarbowej) zwolniony ze służby z dniem 31.05.2017 r. przez złożenie tzw. propozycji pracy w trybie art. 165 ust. 7 p.w.K.A.S. (czynności pozornie cywilno – prawnej która rozstrzygała o zwolnieniu ze służby, w opozycji do Ustawy o Służbie Celnej obowiązującej do dnia 28.02.2017 r. oraz Ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej obowiązującej od dnia 1.03.2017 r.), bez uzasadnienia, bez wydania aktu administracyjnego potwierdzającego zwolnienie ze służby, oraz bez otrzymania pouczenia o terminie, trybie i Sądzie właściwym do zainicjowania postępowania w przedmiocie zbadania zasadności i legalności zwolnienia ze służby (w trybie art. 165 ust. 7 p.w.K.A.S. w zw. z art. 171 ust 1 pkt 2 p.w.K.A.S.), może kierować do Sądu Powszechnego roszczenie o przywrócenie do służby, dopiero po wyczerpaniu drogi sądowo - administracyjnej, której de facto nie przewidziały przepisy prawa (tak. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.03.2024 r., sygn. akt: III PSKP 21/23), czy też Uchwała z dnia 1.07.2019 r. (sygn. akt: I OPS 1/19) Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której NSA wskazał, że funkcjonariusz zwolniony ze służby, przez złożenie tzw. propozycji pracy, bez uzasadnienia, bez wydania żadnego dokumentu potwierdzającego zwolnienie ze służby, może kierować roszczenie ze stosunku służby (m.in. o przywrócenie do służby), a w tym postępowaniu o zbadanie zasadności i legalności zwolnienia ze służby do Sądu Powszechnego, znosi obowiązek zainicjowania postępowania przed Sądem Administracyjnym.
Nadmienić należy, że w tej skomplikowanej sytuacji prawnej kierowanie roszczenia do sądu administracyjnego po 1.07.2019 r. (zwłaszcza, że powód nie otrzymał żadnego dokumentu administracyjnego rozstrzygającego o zwolnieniu ze służby) nie miałoby najmniejszego sensu, albowiem skarga zostałaby odrzucona, jako nie mieszcząca się w katalogu kognicji sądu administracyjnego. Takie rozstrzygnięcia o odrzuceniu skargi otrzymali wszyscy funkcjonariusze, którzy podjęli inicjatywę sądową na drodze administracyjno – prawnej w latach 2017 – 2019.
Warto przypomnieć, że w latach 2017 – 2019, funkcjonariusze, którzy zainicjowali postępowanie przed Sądem Pracy w celu zbadania zgodności z prawem procedury zwolnienia ze służby z dniem 31.05.2017 r., także otrzymywali postanowienia o odrzuceniu pozwu. Sąd Pracy na ówczesnym etapie wyjaśnił, że sprawy ze stosunku służby pozostają poza kognicją Sądu Powszechnego.
W ocenie powódki, Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1.07.2019r. (sygn. akt: I OPS 1/19) jest prawnie wiążąca i znosi obowiązek wyczerpania drogi administracyjno – prawnej, która de facto nie istniała.
Funkcjonariusz nie może ponosić odpowiedzialności za błędy legislacyjne ustawodawcy. Kwestia zbadania zasadności i legalności zwolnienia powódki ze służby z dniem 31.05.2017r. jest fundamentalnym prawem zagwarantowanym w Konstytucji RP i w Ustawie o Służbie Celnej (a od dnia 1.03.2017 r. w Ustawie o K.A.S.)."

W większości ośrodków sądowniczych sądy nie przychylają się do stanowiska strony pozwanej o przedawnieniu w dochodzeniu roszczenia z tytułu wypłaty odprawy za zwolnienie ze służby. Istnieje jednak rozbieżność w kwestii określania okresu, za jaki należne są odsetki od nieterminowej wypłaty świadczenia. W tym zakresie – mamy nadzieję – że również wypowie się SN, bowiem zostało złożonych sporo skarg kasacyjnych.

Pozdrawiamy
w imieniu Zespołu ds. Ucywilnienia
Przewodnicząca
Joanna Kuś

Chylę czoła w/z tym żmudnym gromadzeniem i systematyzowaniem naszych spraw sądowych.
Mam jednak nieodparte wrażenie, że przydałoby się zapytanie do ministerstwa sprawiedliwości, z czego wynikają te różnice w rozstrzygnięciach, w zależności od lokalizacji sądu („ośrodka sądowniczego” - bardzo trafne określenie) ?
Może w MS mają jakąś mapkę z legendą albo tabelkę, którą w odpowiedzi udostępniliby naszemu ZOI ? Mocno by to rozjaśniło sytuację w jakiej się znajdujemy.

 

Chylę czoła w/z tym żmudnym gromadzeniem i systematyzowaniem naszych spraw sądowych.
Mam jednak nieodparte wrażenie, że przydałoby się zapytanie do ministerstwa sprawiedliwości, z czego wynikają te różnice w rozstrzygnięciach, w zależności od lokalizacji sądu („ośrodka sądowniczego” - bardzo trafne określenie) ?
Może w MS mają jakąś mapkę z legendą albo tabelkę, którą w odpowiedzi udostępniliby naszemu ZOI ? Mocno by to rozjaśniło sytuację w jakiej się znajdujemy.

Nie ma na co czekać, bo za moment nie będzie komu odpowiedzieć na nasze pytania.

 

Mam jednak nieodparte wrażenie, że przydałoby się zapytanie do ministerstwa sprawiedliwości, z czego wynikają te różnice w rozstrzygnięciach, w zależności od lokalizacji sądu („ośrodka sądowniczego” - bardzo trafne określenie) ?

Różnice wynikają z tego że polscy politycy i prawnicy w czasach przełomu ustrojowego odrzucili system prawa precedensowego i każdy sędzia może sobie orzekać jak mu się podoba, więc odpowiedź z ministerstwa nic Ci nie pomoże.

 

Mamy kolejne wyroki z końca czerwca oraz lipca br.

 

Różnice wynikają z tego że polscy politycy i prawnicy w czasach przełomu ustrojowego odrzucili system prawa precedensowego i każdy sędzia może sobie orzekać jak mu się podoba, więc odpowiedź z ministerstwa nic Ci nie pomoże.

Właśnie takiej odpowiedzi oczekuję z podpisem ministra

 

To super, że tak duzo spraw jest wygranych. Jednak nie wszędzie i nie zawsze jest tak pieknie ....niestety krakowski sąd robi co chce.....każdy sędzia inaczej prowadzi sprawę...
Sąd pierwszej instancji na posiedzeniu niejawnym odrzucił mój pozew (który był zgodny oczywiście z załączonym na stronie wzorem), ale najpierw kazał mi wpłacić prawie 5 tys zl opłaty od pozwu.... Sąd drugiej instancji oddalił moje zażalenie i obciążył mnie kosztami zastępstwa procesowego ...kolejne 120 zl...
I cóż...chyba pozostaje mi czekać tylko na ustawę, której jak nie było tak nie ma....

 

To super, że tak duzo spraw jest wygranych. Jednak nie wszędzie i nie zawsze jest tak pieknie ....niestety krakowski sąd robi co chce.....każdy sędzia inaczej prowadzi sprawę...
Sąd pierwszej instancji na posiedzeniu niejawnym odrzucił mój pozew (który był zgodny oczywiście z załączonym na stronie wzorem), ale najpierw kazał mi wpłacić prawie 5 tys zl opłaty od pozwu.... Sąd drugiej instancji oddalił moje zażalenie i obciążył mnie kosztami zastępstwa procesowego ...kolejne 120 zl...
I cóż...chyba pozostaje mi czekać tylko na ustawę, której jak nie było tak nie

Dlatego chciałbym by minister pisemnie odniósł się do kwestii takich praktyk

 

To super, że tak duzo spraw jest wygranych. Jednak nie wszędzie i nie zawsze jest tak pieknie ....niestety krakowski sąd robi co chce.....każdy sędzia inaczej prowadzi sprawę...
Sąd pierwszej instancji na posiedzeniu niejawnym odrzucił mój pozew (który był zgodny oczywiście z załączonym na stronie wzorem), ale najpierw kazał mi wpłacić prawie 5 tys zl opłaty od pozwu.... Sąd drugiej instancji oddalił moje zażalenie i obciążył mnie kosztami zastępstwa procesowego ...kolejne 120 zl...
I cóż...chyba pozostaje mi czekać tylko na ustawę, której jak nie było tak

Podtrzymuję prośbę do Zarządu o zredagowanie i wysłanie do ministerstwa naszych pytań.
Po zmianie na stanowisku, to byłaby odpowiedź praktyka, z samego jądra sądownictwa.

 

teraz praca Rządu ruszy z kopyta. ... kolejny raz.