KOMUNIKAT DOTYCZACY SPRAW SĄDOWYCH – ODPRAWA Z PRZEDAWNIENIEM

Witamy,

Informujemy, że wygrywamy w sądach powszechnych sprawy dotyczące odpraw, w których strona pozwana podnosi zarzut przedawnienia.

W ocenie sądu:

„Strona pozwana w sposób niekonsekwentny broni swoich interesów, raz wskazując, że nie istnieje podstawa do wypłaty roszczenia i materia ta wymaga zajęcia stanowiska przez Sąd Najwyższy, a z drugiej strony podnosi zarzut przedawnienia roszczenia. Stanowiska te wzajemnie się wykluczają, choć oczywiście stanowią element zrozumiałej taktyki procesowej. Tu jednak należy podkreślić, że choć byłaby ona dopuszczalna dla większości podmiotów w postępowaniu cywilnym, to jednak pozwanym w niniejszej sprawie jest Skarb Państwa – Izba Krajowej Administracji Skarbowej w Poznaniu.

Podmiot korzystający z autorytetu państwa oraz aparatu państwowego nie może i nie powinien „chować się” za niejasnymi sfomułowaniami lub błędami ustawodawcy, a tym bardziej ignorować kierunku orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych. Takie zachowanie narusza bowiem poczucie sprawiedliwości społecznej, a jego tolerowanie prowadziłoby do wykształcenia w obywatelach poczucia, że organy państwa będą w potencjalnych sporach ignorować przepisy prawa oraz orzecznictwo sądów, w zależności od własnej wygody. Jest to szczególnie niebezpieczne w momencie, gdy istotnym tematem społecznym w RP jest praworządność. (…) należało uznać, że podniesienie przez pozwaną zarzutu przedawnienia, stanowi nadużycie prawa w myśl art. 8 k.p. bowiem narusza zasady współżycia społecznego, przede wszystkim uczciwości i szacunku do obywateli oraz dotrzymywania zaciągniętych zobowiązań.”

Pozdrawiamy
Zespół ds. Ucywilnienia

 

Myślę, że na kanwie przedmiotowego uzasadnienia sądu, należy przeanalizować pisma procesowe sygnowane przez radców i w przypadkach nadużycia prawa, które nie licuje z powagą organu państwowego poprzez kombinacje, matactwa, dokonać zawiadomienia do prokuratury i wyrzucić takich ignorantów na zbity pysk.

 

Pomysł jest trafny. Bez problemu potrafię wskazać takie pisma procesowe sygnowane przez radców. Jednak uważam, że w ich przypadku właściwym adresatem jest skarga do Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP. Natomiast świadome i masowe potwierdzanie nieprawdy w świadectwach służby, chociażby dotyczące zwolnienia ze służby (ale nie tylko) w świetle ukształtowanej już linii orzeczniczej może faktycznie być przedmiotem zawiadomienia organów ścigania. Jednak przed podjęciem takich decyzji warto pozyskać opinię profesjonalnych prawników. W tym zakresie oczekiwałbym na stanowisko ZZ Celnicy PL.