Psy celników do uśpienia. Resort tylko chore

"(...)Kontrowersyjne przepisy

Wiadomość o rozporządzeniu wzburzyła internautów. By wyklarować sprawę, cytujemy fragment rozporządzenia, przeciwko któremu protestują m.in. celnicy (pogrubienia od redakcji).

"§ 31.

1. Zaprzestaje się wykorzystania psa służbowego w służbie w przypadku wystąpienia co najmniej jednej z następujących przyczyn:

1) starości połączonej z ogólnym osłabieniem organizmu (od dnia ukończenia 10 roku życia przez psa, lekarz weterynarii raz do roku potwierdza dalszą wydolność fizyczną psa do pełnienia służby);
2) całkowitej lub częściowej utraty węchu;
3) utraty słuchu lub wzroku;
4) nieuleczalnych chorób zakaźnych;
5) chorób nowotworowych;
6) nieuleczalnych chorób pasożytniczych niebezpiecznych dla człowieka;
7) przewlekłych lub nawracających chorób skóry;
8) poważnych wad, dyskwalifikujących psa do dalszego wykonywania służby;
9) konieczności ponownego przeszkolenia psa na kursie podstawowym, w przypadku psa powyżej 6 roku życia;
10) odmowy przez przewodnika udziału w wyznaczonym szkoleniu.

2. O zaprzestaniu wykorzystania psa służbowego w służbie, z przyczyn wymienionych w ust. 1 pkt 1-9, orzeka Komisja Doboru Psa Służbowego.

§ 32.

Psa, o którym mowa w § 31, można:

1) przekazać nieodpłatnie dotychczasowemu przewodnikowi, a w przypadku braku takiej możliwości, innym zainteresowanym; pierwszeństwo do otrzymania psa ma jego przewodnik, o ile zaprzestanie wykorzystania psa służbowego w służbie nie nastąpiło z jego winy;

2) sprzedać po cenie szacunkowej, ustalonej po przeszkoleniu i wymienionej w ewidencji psa, z odliczeniem 10% za każdy rozpoczęty rok służby;

3) przekazać do punktu weterynaryjnego w celu dokonania eutanazji.(...)" - można przeczytać w wprost.pl

http://www.wprost.pl/ar/282982/Psy-celnikow-do-uspienia-Resort-tylko-chore/

 

Art. 33. (ustawa o ochronie zwierząt) 1. Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie: 1) potrzebą gospodarczą; 2) względami humanitarnymi; 3) koniecznością sanitarną; 4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących; 5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9; 6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody. 1a. Uśmiercanie zwierząt może odbywać się wyłącznie w sposób humanitarny pole-gający na zadawaniu przy tym minimum cierpienia fizycznego i psychicznego. 1b. Jeżeli Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska lub regionalny dyrektor ochrony środowiska wydał zezwolenie na zabicie zwierząt objętych ochroną gatunkową, mogą one być uśmiercone przy użyciu broni myśliwskiej przez osoby uprawnione do posiadania tej broni. 2. Jeżeli zachodzą przyczyny, o których mowa w ust. 1 pkt 2–5, zwierzę może być uśmiercone za zgodą właściciela, a w braku jego zgody, na podstawie orzeczenia lekarza weterynarii. Ustalenie właściciela i uzyskanie jego zgody nie dotyczy zwierząt chorych na choroby zwalczane z urzędu. 3. W przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii, członek Polskiego Związku Łowieckiego, inspektor organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusz Policji, straży miejskiej lub gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik Państwowej Straży Rybackiej. 3a. Gdy bezzwłoczne uśmiercenie zwierzęcia jest niezbędne do realizacji zadań związanych z ochroną przyrody na obszarze parku narodowego, potrzebę uśmiercenia zwierzęcia stanowiącego zagrożenie stwierdza w decyzji administracyjnej dyrektor parku narodowego, na którego obszarze znajduje się to zwierzę. Uprawnionymi do wykonania decyzji są upoważnieni przez dyrektora parku narodowe-go pracownicy wchodzący w skład Służby Parków Narodowych. 4. W sytuacji, o której mowa w ust. 3 i 3a, dopuszczalne jest użycie broni palnej przez osobę uprawnioną.

 

Pies na "emeryturze/rencie" powinien mieć zapewnioną przez IC opiekę weterynaryjną jak i wyżywienie, przynajmniej cześć (karmę można przekazywać w naturze). Zarządzenie nie przewiduje sytuacji, w której nikt nie przygarnie/kupi psa (przeważnie dotychczas robili to przewodnicy) i co wtedy? To, że takiej sytuacji dotychczas nie było, nie oznacza, że nie powinna taka ewentualność być zabezpieczona!

 

ciekawy komentarz pojawił sie na Onecie:


..paranoją jest pan na tak wysokim stanowisku !
bez zasadniczego kursu celnego ! wierzyć w pana dobre intencje jest niemożliwym po tym wszystkim co pan zwydziwiał w Służbie celnej ! mianowania na stopnie , wartościowanie , kumoterstwo, nepotyzm , Oswiadczenia przed kamerami gówno wartają- później ... wystarczy przekrętna opinia prawna z działu prawnego..... i już będzie można eliminować psy .....dla ich własnego dobra.
takie bajki opowiadaj pan swojemu pryncypałowi Vincentovi
wszystko to już przerabialiśmy w Służbie celnej ! a upodlenia jest najwięcej"