Wyroki w WSA w Kielcach z dnia 21.11.2017r. w sprawie II SAB/Ke 63/17 oraz II SAB/Ke 65/17 w związku z wniesioną skargą na bezczynność organu tj. Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach wyrażającą się poprzez nie złożenie funkcjonariuszom nowych warunków pracy lub służby.
Sąd orzekł w ww. wyrokach:
1. zobowiązuje pozwanego DIAS w Kielcach do złożenia pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby w oparciu o posiadane kwalifikacje, przebieg dotychczasowej pracy albo służby oraz dotychczasowe miejsce zamieszkania - w terminie 14 dni od dnia otrzymania akt sprawy.
2. stwierdza brak rażącego naruszenia prawa jeżeli chodzi o bezczynność organu.
3. nakazuje pozwanemu zwrot kosztów postępowania wg norm przypisanych
W uzasadnieniu ustnym Sąd wskazał: Po pierwsze Sąd zbadał czy przedmiotowa skarga podlega kognicji WSA w oparciu o art. 3 par. 2 p.4 i orzekł, że skarga jest dopuszczalna w przypadku gdy organ nie wykonuje kompetencji â a to miało miejsce, gdyż musiał wydać w tej sprawie akt lub decyzję. A co za tym idzie, wbrew argumentom pozwanego, art. 277 ustawy o KAS nie stoi na przeszkodzie kognicji WSA. Sąd stwierdził, że formalne warunki skargi zostały spełnione, gdyż bezczynność organu powstała od dnia 01.06.2017r. i miały w tym przypadku zastosowanie przepisy art. 53 par. 2b p.p.s.a.
Ponadto sąd stwierdził, iż zapis z art. 165 ust. 7 ustawy p.w.u. KAS wyrażony w postaci słowa "składają" jest obligujący dla Dyrektora IAS do złożenia wszystkim pracownikom i funkcjonariuszom (z wyjątkiem osób spełniających przesłanki art. 144 ustawy o KAS) pisemnej propozycji pracy lub służby. Sąd zauważył również, że art. 165 ust. 7 oraz art. 170 ust. 1 ustawy p.w.u. KAS kolidują ze sobą, i dlatego też WSA kolizję tą usuwa poprzez orzeknięcie art. 170 ust. 1 jako niezgodnego z Konstytucją, a dokładnie z art. 45 i art. 32 Konstytucji RP - w związku z brakiem wyboru kryteriów przez pracodawcę wg których dokonywał selekcji â czyli została naruszona konstytucyjna zasada równości wobec prawa. Sąd zauważył również, że instytucja wygaszania stosunków pracy i pełnienia służby przy wdrażaniu reformy nie może być stosowana do cyt.: "czystek kadrowych", i brak jest możliwości stosowania tego mechanizmu bez dokonania analizy pracowników pod względem wybranych kryteriów i wygaszenia ich stosunków pracy i służby bez uzasadnienia. Fakt ten potwierdza orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z dnia 20.04.2004r. sygn. TK 45/02 i inne orzeczenia, o których mowa chociażby w wyroku WSA w Olsztynie II SA/Ol 672/17
Zważywszy na powyższe, termin 31.08.2017r. nie jest przeszkodą dla DIAS do wydania decyzji o nowych warunkach zatrudnienia albo pełnienia służby. Sąd orzekł również, iż zgodnie z art. 149 p.p.s.a. nie miało miejsca rażące naruszenie prawa przez organ, gdyż przepisy ustawy p.w.u. KAS są nieprecyzyjne, kolidują ze sobą i są niezgodne z Konstytucją, co mogło spowodować błędną interpretację organu.
Sąd orzekł w ww. wyrokach:
1. zobowiązuje pozwanego DIAS w Kielcach do złożenia pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby w oparciu o posiadane kwalifikacje, przebieg dotychczasowej pracy albo służby oraz dotychczasowe miejsce zamieszkania - w terminie 14 dni od dnia otrzymania akt sprawy.
2. stwierdza brak rażącego naruszenia prawa jeżeli chodzi o bezczynność organu.
3. nakazuje pozwanemu zwrot kosztów postępowania wg norm przypisanych
W uzasadnieniu ustnym Sąd wskazał: Po pierwsze Sąd zbadał czy przedmiotowa skarga podlega kognicji WSA w oparciu o art. 3 par. 2 p.4 i orzekł, że skarga jest dopuszczalna w przypadku gdy organ nie wykonuje kompetencji â a to miało miejsce, gdyż musiał wydać w tej sprawie akt lub decyzję. A co za tym idzie, wbrew argumentom pozwanego, art. 277 ustawy o KAS nie stoi na przeszkodzie kognicji WSA. Sąd stwierdził, że formalne warunki skargi zostały spełnione, gdyż bezczynność organu powstała od dnia 01.06.2017r. i miały w tym przypadku zastosowanie przepisy art. 53 par. 2b p.p.s.a.
Ponadto sąd stwierdził, iż zapis z art. 165 ust. 7 ustawy p.w.u. KAS wyrażony w postaci słowa "składają" jest obligujący dla Dyrektora IAS do złożenia wszystkim pracownikom i funkcjonariuszom (z wyjątkiem osób spełniających przesłanki art. 144 ustawy o KAS) pisemnej propozycji pracy lub służby. Sąd zauważył również, że art. 165 ust. 7 oraz art. 170 ust. 1 ustawy p.w.u. KAS kolidują ze sobą, i dlatego też WSA kolizję tą usuwa poprzez orzeknięcie art. 170 ust. 1 jako niezgodnego z Konstytucją, a dokładnie z art. 45 i art. 32 Konstytucji RP - w związku z brakiem wyboru kryteriów przez pracodawcę wg których dokonywał selekcji â czyli została naruszona konstytucyjna zasada równości wobec prawa. Sąd zauważył również, że instytucja wygaszania stosunków pracy i pełnienia służby przy wdrażaniu reformy nie może być stosowana do cyt.: "czystek kadrowych", i brak jest możliwości stosowania tego mechanizmu bez dokonania analizy pracowników pod względem wybranych kryteriów i wygaszenia ich stosunków pracy i służby bez uzasadnienia. Fakt ten potwierdza orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z dnia 20.04.2004r. sygn. TK 45/02 i inne orzeczenia, o których mowa chociażby w wyroku WSA w Olsztynie II SA/Ol 672/17
Zważywszy na powyższe, termin 31.08.2017r. nie jest przeszkodą dla DIAS do wydania decyzji o nowych warunkach zatrudnienia albo pełnienia służby. Sąd orzekł również, iż zgodnie z art. 149 p.p.s.a. nie miało miejsca rażące naruszenie prawa przez organ, gdyż przepisy ustawy p.w.u. KAS są nieprecyzyjne, kolidują ze sobą i są niezgodne z Konstytucją, co mogło spowodować błędną interpretację organu.