UCYWILNIENI FUNKCJONARIUSZE
Koleżanki i Koledzy!
Otrzymaliśmy informację o dwóch ciekawych wyrokach dotyczących odpraw pieniężnych dla ucywilnionych funkcjonariuszy.
Poniżej linki do ew. wykorzystania.
Dla przypomnienia, w tej sprawie(odpraw) orzecznictwo ukształtowało się odmiennie w różnych okręgach i sprawa oczekuje na rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, którą nasz ZZ wraz z prawnikami pilnuje.
Pozdrawiam
Sławomir Siwy
ZZ Celnicy PL
Jak wynika z rozważań Sądu poczynionych przy ocenie żądania o nakazanie pozwanemu wydania świadectwa służby, przekształcenie stosunku służby w stosunek pracy, o którym mowa w art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS, w istocie jest zakończeniem jednego stosunku prawnego (administracyjno-prawnego) i powołaniem do życia całkowicie nowego stosunku (pracy).Ustanie w takiej sytuacji stosunku służbowego uzasadnia stwierdzenie, że dochodzi w istocie do zwolnienia z dotychczasowej służby. Zatrudnienie pracownicze jest nowym okresem zatrudnienia, do którego z woli ustawodawcy zalicza się okres poprzedniej służby.
Skoro zatem stosunek służby ustaje zarówno w warunkach określonych w art. 170 ust. 1, jak i w warunkach określonych w art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS, to rodzi się oczywiste pytanie o przyczyny zróżnicowania sytuacji prawnej byłych funkcjonariuszy w zakresie prawa do odprawy z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Wydaje się, iż ustawodawca miał tu na względzie, iż w jednym przypadku funkcjonariusz przestaje realizować swoje zadania w sposób definitywny, zaś w drugim realizuje je nadal, choć na innej podstawie, w innym zakresie i na rzecz innego podmiotu.
Zdaniem Sądu w/w przesłanka nie uzasadnia takiej dyferencjacji praw. Zarówno funkcjonariusz, który nie otrzymał propozycji zatrudnienia lub odmówił jej przyjęcia, jak i funkcjonariusz „ucywilniony” znajdują się w podobnej sytuacji: ich stosunki służbowe i utracili status członka służby celno-skarbowej, nie mogą skorzystać ze szczególnej ochrony stosunku służby (art. 179-181 ustawy o K.), są pozbawieni dostępu do ścieżki awansowej (art. 197 ustawy o K.), ochrony prawnej (art. 210 ustawy o K.), dodatkowego urlopu wypoczynkowego (art. 216 ust. 4 ustawy o K.), płatnego urlopu zdrowotnego (art. 217 ustawy o K.), wyróżnień (art. 219 ustawy o K.), dodatków do uposażenia (art. 226 ustawy o K.), nagród (art. 241-242 ustawy o K.) i innych uprawnień związanych ze stosunkiem służby. O ile nie osiągnęli jeszcze odpowiedniego stażu w służbie, nie mogą skorzystać z systemu zaopatrzenia emerytalnego służb mundurowych.
Nie można stracić z pola widzenia również tej okoliczności, iż po „ucywilnieniu” były już funkcjonariusz traci bezpowrotnie prawo do odprawy wynikającej z art. 250 ustawy o K.. Także w sytuacji reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której świadczy pracę, przysługiwać mu będzie jedynie prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1969). Maksymalna wartość takiej odprawy odpowiada trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia (po przepracowaniu u danego pracodawcy ponad 8 lat). Tymczasem maksymalna wartość odprawy określonej w art. 250 ustawy o K. odpowiada sześciokrotności miesięcznego uposażenia.
W tej sytuacji należało uznać, że podobnie, jak w przypadku świadectwa służby, regulacja zawarta w pwKAS zawiera lukę prawną w zakresie prawa byłych funkcjonariuszy do odprawy. Wykładnia celowościowa i logiczna prowadzą do wniosku, iż nie tylko funkcjonariusze celno-skarbowi, których stosunki służby wygasły w warunkach określonych w art. 170 ust. 1 pwKAS, mają praw do odprawy z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Prawo to przysługuje również, funkcjonariuszom, którzy przyjęli propozycję zatrudnienia w ramach stosunku pracy (art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS).
Strona powodowa wywodziła roszczenie o zapłatę odprawy z treści art. 250 ust. 4 ustawy o K.. Według Sądu podstawę tę stanowił art. 170 ust. 4 pwKAS w zw. z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Zmiany w administracji celno-skarbowej prowadzące do utworzenia K. nastąpiły na podstawie przepisów pwKAS. Także ten akt prawny regulował kwestie przekształceń kadrowych i uprawnienia osób objętych tymi zmianami. Pogląd strony powodowej co do podstawy prawnej żądania byłby uzasadniony tylko wówczas, gdyby powódka otrzymała propozycję służby, przyjęła ją, a następnie w doszłoby do reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której pełniłaby służbę. Chodzi tu o inne przekształcenia, aniżeli te, które wynikały z pwKAS.
Kwestia wysokości należnej odprawy była poza sporem między stronami, toteż w pkt II Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 44.078,34 zł.
Podstawę roszczenia w zakresie ustawowych odsetek za opóźnienie stanowił przepis art. 252 ustawy o K.. Odprawa powinna być wypłacona w dniu ziszczenia się wszystkich przesłanek warunkujących jej przyznanie, czyli w ostatnim dniu służby powódki (31 maja 2017 r.). Jako że powódka domagała się odsetek od dnia 2 czerwca 2017 r., toteż Sąd – będąc związany unormowaniem zawartym w art. 321 §1 k.p.c. – przyjął ten dzień jako datę początkową okresu naliczania odsetek.
Zarówno funkcjonariusz, który nie otrzymał propozycji zatrudnienia lub odmówił jej przyjęcia, jak i funkcjonariusz „ucywilniony” znajdują się w podobnej sytuacji: ich stosunki służbowe wygasły i utracili status członka służby celno-skarbowej, nie mogą skorzystać ze szczególnej ochrony stosunku służby (art. 179-181 ustawy o K.), są pozbawieni dostępu do ścieżki awansowej (art. 197 ustawy o K.), szczególnej ochrony prawnej (art. 210 ustawy o K.), dodatkowego urlopu wypoczynkowego (art. 216 ust. 4 ustawy o K.), płatnego urlopu zdrowotnego (art. 217 ustawy o K.), wyróżnień (art. 219 ustawy o K.), dodatków do uposażenia (art. 226 ustawy o K.), nagród (art. 241-242 ustawy o K.) i innych uprawnień związanych ze stosunkiem służby. O ile nie osiągnęli jeszcze odpowiedniego stażu w służbie, nie mogą skorzystać z systemu zaopatrzenia emerytalnego służb mundurowych.
Nie można stracić z pola widzenia również tej okoliczności, iż po „ucywilnieniu” były już funkcjonariusz traci bezpowrotnie prawo do odprawy wynikającej z art. 250 ustawy o K.. Także w sytuacji reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której świadczy pracę, przysługiwać mu będzie jedynie prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1969). Maksymalna wartość takiej odprawy odpowiada trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia (po przepracowaniu u danego pracodawcy ponad 8 lat). Tymczasem maksymalna wartość odprawy określonej w art. 250 ustawy o K. odpowiada sześciokrotności miesięcznego uposażenia.
Kwestia wysokości należnej odprawy była poza sporem między stronami. Dwóch powodów dostosowało wysokość swojego żądania do wyliczenia strony pozwanej. W pozostałych przypadkach to wyliczenie było zgodne.
Podstawę roszczenia w zakresie ustawowych odsetek za opóźnienie stanowił przepis art. 252 ustawy o K.. Odprawa powinna być wypłacona w dniu ziszczenia się wszystkich przesłanek warunkujących jej przyznanie, czyli w ostatnim dniu służby powódki (31 maja 2017 r.). Jako że powodowie domagali się odsetek od dnia 2 czerwca 2017 r., toteż Sąd – będąc związany unormowaniem zawartym w art. 321 §1 k.p.c. – przyjął ten dzień jako datę początkową okresu naliczania odsetek.
Koleżanki i Koledzy!
Otrzymaliśmy informację o dwóch ciekawych wyrokach dotyczących odpraw pieniężnych dla ucywilnionych funkcjonariuszy.
Poniżej linki do ew. wykorzystania.
Dla przypomnienia, w tej sprawie(odpraw) orzecznictwo ukształtowało się odmiennie w różnych okręgach i sprawa oczekuje na rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, którą nasz ZZ wraz z prawnikami pilnuje.
Pozdrawiam
Sławomir Siwy
ZZ Celnicy PL
Jak wynika z rozważań Sądu poczynionych przy ocenie żądania o nakazanie pozwanemu wydania świadectwa służby, przekształcenie stosunku służby w stosunek pracy, o którym mowa w art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS, w istocie jest zakończeniem jednego stosunku prawnego (administracyjno-prawnego) i powołaniem do życia całkowicie nowego stosunku (pracy).Ustanie w takiej sytuacji stosunku służbowego uzasadnia stwierdzenie, że dochodzi w istocie do zwolnienia z dotychczasowej służby. Zatrudnienie pracownicze jest nowym okresem zatrudnienia, do którego z woli ustawodawcy zalicza się okres poprzedniej służby.
Skoro zatem stosunek służby ustaje zarówno w warunkach określonych w art. 170 ust. 1, jak i w warunkach określonych w art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS, to rodzi się oczywiste pytanie o przyczyny zróżnicowania sytuacji prawnej byłych funkcjonariuszy w zakresie prawa do odprawy z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Wydaje się, iż ustawodawca miał tu na względzie, iż w jednym przypadku funkcjonariusz przestaje realizować swoje zadania w sposób definitywny, zaś w drugim realizuje je nadal, choć na innej podstawie, w innym zakresie i na rzecz innego podmiotu.
Zdaniem Sądu w/w przesłanka nie uzasadnia takiej dyferencjacji praw. Zarówno funkcjonariusz, który nie otrzymał propozycji zatrudnienia lub odmówił jej przyjęcia, jak i funkcjonariusz „ucywilniony” znajdują się w podobnej sytuacji: ich stosunki służbowe i utracili status członka służby celno-skarbowej, nie mogą skorzystać ze szczególnej ochrony stosunku służby (art. 179-181 ustawy o K.), są pozbawieni dostępu do ścieżki awansowej (art. 197 ustawy o K.), ochrony prawnej (art. 210 ustawy o K.), dodatkowego urlopu wypoczynkowego (art. 216 ust. 4 ustawy o K.), płatnego urlopu zdrowotnego (art. 217 ustawy o K.), wyróżnień (art. 219 ustawy o K.), dodatków do uposażenia (art. 226 ustawy o K.), nagród (art. 241-242 ustawy o K.) i innych uprawnień związanych ze stosunkiem służby. O ile nie osiągnęli jeszcze odpowiedniego stażu w służbie, nie mogą skorzystać z systemu zaopatrzenia emerytalnego służb mundurowych.
Nie można stracić z pola widzenia również tej okoliczności, iż po „ucywilnieniu” były już funkcjonariusz traci bezpowrotnie prawo do odprawy wynikającej z art. 250 ustawy o K.. Także w sytuacji reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której świadczy pracę, przysługiwać mu będzie jedynie prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1969). Maksymalna wartość takiej odprawy odpowiada trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia (po przepracowaniu u danego pracodawcy ponad 8 lat). Tymczasem maksymalna wartość odprawy określonej w art. 250 ustawy o K. odpowiada sześciokrotności miesięcznego uposażenia.
W tej sytuacji należało uznać, że podobnie, jak w przypadku świadectwa służby, regulacja zawarta w pwKAS zawiera lukę prawną w zakresie prawa byłych funkcjonariuszy do odprawy. Wykładnia celowościowa i logiczna prowadzą do wniosku, iż nie tylko funkcjonariusze celno-skarbowi, których stosunki służby wygasły w warunkach określonych w art. 170 ust. 1 pwKAS, mają praw do odprawy z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Prawo to przysługuje również, funkcjonariuszom, którzy przyjęli propozycję zatrudnienia w ramach stosunku pracy (art. 171 ust. 1 pkt 1 pwKAS).
Strona powodowa wywodziła roszczenie o zapłatę odprawy z treści art. 250 ust. 4 ustawy o K.. Według Sądu podstawę tę stanowił art. 170 ust. 4 pwKAS w zw. z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej. Zmiany w administracji celno-skarbowej prowadzące do utworzenia K. nastąpiły na podstawie przepisów pwKAS. Także ten akt prawny regulował kwestie przekształceń kadrowych i uprawnienia osób objętych tymi zmianami. Pogląd strony powodowej co do podstawy prawnej żądania byłby uzasadniony tylko wówczas, gdyby powódka otrzymała propozycję służby, przyjęła ją, a następnie w doszłoby do reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której pełniłaby służbę. Chodzi tu o inne przekształcenia, aniżeli te, które wynikały z pwKAS.
Kwestia wysokości należnej odprawy była poza sporem między stronami, toteż w pkt II Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 44.078,34 zł.
Podstawę roszczenia w zakresie ustawowych odsetek za opóźnienie stanowił przepis art. 252 ustawy o K.. Odprawa powinna być wypłacona w dniu ziszczenia się wszystkich przesłanek warunkujących jej przyznanie, czyli w ostatnim dniu służby powódki (31 maja 2017 r.). Jako że powódka domagała się odsetek od dnia 2 czerwca 2017 r., toteż Sąd – będąc związany unormowaniem zawartym w art. 321 §1 k.p.c. – przyjął ten dzień jako datę początkową okresu naliczania odsetek.
Zarówno funkcjonariusz, który nie otrzymał propozycji zatrudnienia lub odmówił jej przyjęcia, jak i funkcjonariusz „ucywilniony” znajdują się w podobnej sytuacji: ich stosunki służbowe wygasły i utracili status członka służby celno-skarbowej, nie mogą skorzystać ze szczególnej ochrony stosunku służby (art. 179-181 ustawy o K.), są pozbawieni dostępu do ścieżki awansowej (art. 197 ustawy o K.), szczególnej ochrony prawnej (art. 210 ustawy o K.), dodatkowego urlopu wypoczynkowego (art. 216 ust. 4 ustawy o K.), płatnego urlopu zdrowotnego (art. 217 ustawy o K.), wyróżnień (art. 219 ustawy o K.), dodatków do uposażenia (art. 226 ustawy o K.), nagród (art. 241-242 ustawy o K.) i innych uprawnień związanych ze stosunkiem służby. O ile nie osiągnęli jeszcze odpowiedniego stażu w służbie, nie mogą skorzystać z systemu zaopatrzenia emerytalnego służb mundurowych.
Nie można stracić z pola widzenia również tej okoliczności, iż po „ucywilnieniu” były już funkcjonariusz traci bezpowrotnie prawo do odprawy wynikającej z art. 250 ustawy o K.. Także w sytuacji reorganizacji lub likwidacji jednostki organizacyjnej K., w której świadczy pracę, przysługiwać mu będzie jedynie prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1969). Maksymalna wartość takiej odprawy odpowiada trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia (po przepracowaniu u danego pracodawcy ponad 8 lat). Tymczasem maksymalna wartość odprawy określonej w art. 250 ustawy o K. odpowiada sześciokrotności miesięcznego uposażenia.
Kwestia wysokości należnej odprawy była poza sporem między stronami. Dwóch powodów dostosowało wysokość swojego żądania do wyliczenia strony pozwanej. W pozostałych przypadkach to wyliczenie było zgodne.
Podstawę roszczenia w zakresie ustawowych odsetek za opóźnienie stanowił przepis art. 252 ustawy o K.. Odprawa powinna być wypłacona w dniu ziszczenia się wszystkich przesłanek warunkujących jej przyznanie, czyli w ostatnim dniu służby powódki (31 maja 2017 r.). Jako że powodowie domagali się odsetek od dnia 2 czerwca 2017 r., toteż Sąd – będąc związany unormowaniem zawartym w art. 321 §1 k.p.c. – przyjął ten dzień jako datę początkową okresu naliczania odsetek.
. Paradoksalnie, może się okazać lepiej dla tych co odeszli
),