Warto byłoby uświadomić stronie rządowej niebotyczne koszty związane z opcja zerową wprowadzenia KAS-u .
Zwolnienie ponad 80 tys ludzi ze skarbowości i UC żeby potem większość przyjąć z powrotem jest jakimś kosmicznym absurdem!
Nie uda im się obejść przepisów prawa pracy, które mówią o świadczeniach należnych pracownikom zwolnionych grupowo przez pracodawcę. Warto byłoby podliczyć te koszty i zaprezentować MF i w mediach plus zapowiedzieć tysiące pozwów do sądów ,które wpłyną do sądów w przypadku pozbawienia funkcjonariuszy ich statusu i uprawnień.
Do tych "malutkich ludzików" mogą trafić tylko konkretne liczby i to najlepiej przedstawione w Radio Maryja, bo tylko z tym medium mocno się liczą ,na nim opiera się ich poparcie.
Już widzę tytuły w gazetach "celnicy zapowiadają tysiące pozwów do sądów -skarb państwa może stracić miliardy złotych na odszkodowania z tytułu wprowadzenia KAS-u i bezprawnemu pozbawieniu tysięcy funkcjonariuszy ich statusu i uprawnień"
Nie wiem jak wyglądałaby hipotetyczna wysokość roszczeń funkcjonariuszy pozbawionych swojego statusu przed sądem, to jest rola związków zawodowych, które powinny zasięgnąć opinii prawnej u swoich kancelariach prawnych i opublikować taki kosztorys publicznie, byłoby to skuteczne narzędzie walki o nasze prawa.
Mogę podać tylko przepisy prawa pracy dotycz. zwolnień grupowych;
2. Odprawy
2.1. Zwolnienia grupowe
Zgodnie art. 8 ust. 1 u.s.z.r., pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.
Jak widać wyraźnie, istnieją dwie przesłanki nabycia prawa do przedmiotowej odprawy – pierwszą z nich jest rozwiązanie stosunku pracy, drugą – określony powód leżący u podstaw tego rozwiązania. Choć przytoczony przepis nie wskazuje tego wprost, bardzo istotne znaczenie ma w tym przypadku sposób rozwiązania umowy – odprawa przysługuje w przypadku rozwiązania stosunku pracy w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron (zob. art. 1 u.s.z.r.). Co niezwykle istotne, inicjatywa rozwiazania umowy za porozumieniem stron musi pochodzić od pracodawcy. Jeśli z taką inicjatywą wystąpi pracownik, nie będzie podstaw do objęcia go przepisami u.s.z.r. Podobnie będzie w sytuacji, gdy to pracownik podejmie inicjatywę rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem stron.
oraz sytuacja gdy pracownik nie godzi się na nowe warunki pracy:
art. 8 u.s.z.r.
Pracownik nabywa prawo do odprawy także w sytuacji, gdy do rozwiązania umowy o pracę dochodzi w wynika nieprzyjęcia przez pracownika nowych warunków pracy i płacy.
Jak wynika z art. 42 § 3 zd. 1 k.p., w razie odmowy przyjęcia przez pracownika zaproponowanych warunków pracy lub płacy, umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. Jak wskazuje się w orzecznictwie SN, rozwiązanie takie pociąga za sobą wszystkie skutki rozwiązania dokonanego przez zakład pracy (zob. wyrok SN z dnia 22 maja 1975 r., I PRN 9/75, OSNCP 1976, nr 3, poz. 51). Potwierdzeniem tego poglądu jest także wyrok SN, w którym wskazuje się, że rozwiązanie stosunku pracy wskutek wypowiedzenia warunków płacy, które prowadziłoby do radykalnego obniżenia wynagrodzenia pracownika, jeżeli nastąpiło z przyczyn wskazanych w art. 1 u.r.n.p. może być uznane za dokonane wyłącznie z przyczyn dotyczących pracodawcy i uzasadniać roszczenie pracownika o odprawę pieniężną (wyrok SN z dnia 16 listopada 2000 r. I PKN 79/00, OSNP 2002, nr 10, poz. 240).
Oznacza to, że jeśli w danym przypadku pracownik spełnia warunki określone w u.s.z.r., będzie uprawniony do otrzymania odprawy.