Panie Sławku, przeczytaj:
II SA/Sz 639/10 - Postanowienie WSA w Szczecinie
SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. G. na pismo Dyrektora Izby Celnej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie mianowania na stopień służbowy p o s t a n a w i a odrzucić skargę
UZASADNIENIE
Pismem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej , na podstawie art. 223 ust. 1, 5 i 7 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), mianował I.G., z dniem [...] r., na stopień służbowy młodszego rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej.
Pismem z dnia [...] r. I.G. zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej o zmianę stopnia służbowego, na zgodny z przepisami ustawy o Służbie Celnej, tj. stopień w korpusie oficerów młodszych Służby Celnej.
W odpowiedzi udzielonej w piśmie z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej wskazał, że art.223 ust.1 ustawy o Służbie Celnej ma charakter przepisu przejściowego, wobec czego, jeżeli w terminie do dnia [...] r. kierownik urzędu nie dokonał mianowania na stopień służbowy wygasała jego kompetencja w tym zakresie. Ponadto zaznaczył, że mianowanie na stopień służbowy nie posiadało charakteru decyzji administracyjnej, a w konsekwencji nie przysługiwało od niego odwołanie. Organ wyjaśnił, że z powyższych względów, nie była możliwa zmiana dokonanego mianowania
W dniu [...] r. I.G. złożyła odwołanie do Szefa Służby Celnej.
Pismem z dnia [...] r. Szef Służby Celnej poinformował I.G., że mianowanie dokonane pismem Dyrektora Urzędu Celnego z dnia [...] r. nie stanowiło decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów procedury administracyjnej, w związku z czym nie przysługiwało od niego odwołanie.
W dniu [...] r. I.G. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o dokonanie oceny prawnej przedmiotowej sprawy, ustalenie uprawnień skarżącej do mianowania na stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych oraz zawarcie w uzasadnieniu wyroku wskazań, co do dalszego postępowania, wiążących dla Dyrektora Izby Celnej . Zaskarżonej decyzji skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów art. 223 ustawy o Służbie Celnej, poprzez przyjęcie pozaustawowego kryterium mianowania.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o odrzucenie skargi, z uwagi na fakt, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, ewentualnie o jej oddalenie.
W uzasadnieniu wniosku o odrzucenie skargi organ wskazał, że mianowanie na stopień służbowy nie jest decyzją w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000, Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.). Dyrektor Izby Celnej podniósł, że nie należy utożsamiać mianowania na stopień z mianowaniem do służby. Mianowanie do służby stanowi podstawę nawiązania stosunku służbowego, natomiast funkcjonariusza publicznego pozostającego w służbie awansuje się w ramach jednego stosunku na kolejne stopnie służbowe. Ponadto zaznaczył, że ustawodawca w rozdziale 12 ustawy o Służbie Celnej, unormował dwa tryby rozpatrywania sporów o roszczenia funkcjonariuszy celnych ze stosunku służbowego. Niektóre roszczenia rozpatrywane są w postępowaniu administracyjnym uregulowanym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, w którym organy administracji wydają decyzje administracyjne, inne zaś rozpatruje sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy. Ponadto należy stwierdzić, że akt którego przedmiotem jest mianowanie na stopień służbowy, nie stanowi decyzji administracyjnej z zakresu ustalonego w art. 188 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej i nie mieści się w zakresie właściwości rzeczowej sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:
Postępowanie przed sądem administracyjnym toczy się według przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą").
Zgodnie z art. 1 z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269, z późń. zm.) oraz art. 3 ustawy, sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a. Ponadto sądy administracyjne orzekają także w innych sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują wówczas środki określone w tych przepisach.
W świetle przywołanych regulacji podkreślenia wymaga, że nie każda działalność organów administracji publicznej podlega kontroli sądu administracyjnego. Ponadto zakres kognicji sądów administracyjnych, na mocy art. 3 § 3 ustawy, regulowany jest również przepisami ustaw szczególnych. Do tego rodzaju przepisów zaliczeniu podlega m.in. art. 188 ustawy o Służbie Celnej. W myśl art. 188 ust. 1-2 oraz ust. 6 ustawy o Służbie Celnej w związku z art. 3 § 3 ustawy, właściwości sądów administracyjnych zostały poddane wyłącznie sprawy ze skarg na decyzje wydane w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydane w wyniku odwołania w przedmiocie przeniesienia funkcjonariusza Służby Celnej, powierzenia takiemu funkcjonariuszowi pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku, przeniesienia na niższe stanowisko, zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, bądź zwolnienia funkcjonariusza ze służby.
Wobec okoliczności, że wśród decyzji wymienionych w art. 188 ustawy o Służbie Celnej nie wskazano aktów mianowania na stanowisko służbowe, rozstrzygnięcia organu w tym zakresie należy zakwalifikować do aktów wydawanych w ramach podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi. Te zaś, na podstawie art. 5 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zostały wyłączone z kognicji sądu administracyjnego. Rozstrzyganie sporów wynikających z tego rodzaju aktów, stosownie do treści art. 189 ustawy o Służbie Celnej, należy do sądu właściwego w sprawach z zakresu prawa pracy (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2010 r., sygn. I OSK 422/10 oraz postanowienia WSA w Olsztynie z dnia 20 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 145/10 oraz z dnia 30 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 148/10, orzeczenia opublikowane na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie sprawy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji