Na wesoło

w_e1982124133f99471214120c744f80839f3179e13c9e56d23c486c4dd856b517_o.jpg
 
Bolo19999 napisał:
Słabe to, szczególnie z tym serduszkiem, bez niego byłoby inaczej, prawdziwiej, głupota nie jest domeną członków tylko jednej opcji...
Kliknij aby rozwinąć...
Bez przesady Panie Kolego.
Ja zwracałem uwagę na sedno treści, nie na "serduszko", które osobiście z niczym mi się nie kojarzy.
Odnośnie "opcji", to wydaje mi się, że się sztucznie 'czepiasz', bo nie wierzę w brak Twojej pamięci
o mojej absolutnej apolityczności ...
 
Widzisz teraz z pomocy przychodzi ai. Ulga jezykowa i odmowa wydania w formie fraszki

„Wszakże czas na wystąpienie nie następuje, gdy następuje pojawienie się, i serca żądza. Niech nastąpi w duszy się rozkwita, Aż do dnia, gdy los swój wyznaczy.”
 
W stylu cycerona


O, szlachetny przyjacielu, słyszę twe słowa, pełne gorliwości i oczekiwania. Lecz czas na decyzję, jak rzeka, płynie nieubłaganie, a ja, stojąc na jej brzegu, nie widzę jeszcze jasno ścieżki, którą mam podążać.

Serce me przepełnia troska, bo wiem, że decyzja ta, choćby była najszlachetniej motywowana, może przynieść zarówno radość, jak i smutek. Nie chcę działać pochopnie, by potem żałować.

Dlatego też proszę Cię o cierpliwość, o łagodność w oczekiwaniu. Wiem, że twoja prośba jest ważna, a ja, z całych sił, staram się znaleźć rozwiązanie, które będzie sprawiedliwe i rozsądne.

Niech czas, ten wielki mistrz, pokaże mi drogę. Wtedy, z czystym sumieniem, będę mógł udzielić ci odpowiedzi, godnej twojej szlachetności.
 
O, amice nobilis, verba tua, ardore et expectatione plena, audio. Tempus autem ad decisionem, velut flumen, inexorabiliter fluit, et ego, in ripa stans, viam, qua ingrediar, adhuc clare non video.

Cor meum cura plena est, quia scio, decisionem hanc, quamvis nobilissime motivam, et gaudium et tristitiam afferre posse. Nolo temere agere, ut postea poeniteam.

Idcirco te oro, ut patientiam habeas, ut leniter exspectes. Scio, petitionem tuam esse magnam, et ego, ex omni viribus, conor solutionem invenire, quae justa et prudens sit.

Tempus, hic magnus magister, viam mihi ostendat. Tunc, conscientia pura, tibi responsionem, dignitatem tuae nobilitati, dare potero.
 
Back
Do góry