Dlaczego tak cicho jest o dozorze, GM, innych?
GM wewnątrz kraju. Cóż tu pisać. Robimy swoje. Czy szybciej czy wolniej nie zbyt to widać.
Jesteśmy z tej samej gliny co cała brać celnicza. Nasz wózek jest podpięty pod tą samą lokomotywę.
Pamiętamy i smakujemy wszystkie nasze dobra: alokację, mianowania, wartościowania.
Góra szykuje między innymi z nas grupy wiernych pretorian.
Selekcja jest w miarę dokładna. Najlepiej by kandydat był wierny, głupi i zastraszony. Nie zaszkodzi też sprawdzić jak delikwent zachowywał się w 2008 roku.
Gwarantuję wam jednak, iż góra się przeliczy.
Wyjazd z domu może bardzo źle wpłynąć na psychikę. Depresja, rozstrój nerwowy.
Zbiorowe żywienie nie ma zbyt korzystnego wpływu na układ trawienny. Nie wspomnę już jak łatwo w grupie rozprzestrzenić się może wirus grypy.
Niestety zawsze może znaleźć się czarna owca która za nic ma dobro wspólne. Mówi się trudno. Każdy ma prawo do swoich poglądów.
Ponieważ przynudzam w ramach przerywnika troszkę humoru.
Rosyjscy generałowie śmiertelnie zatruli się grzybami. Salin z troską oglądał ofiary i widząc ostatniego generała bez śladów zatrucia za to przeszytego serią z karabinu maszynowego pyta: A ten co? - Towarzyszu Stalin! Ten nie chciał jeść grzybów.
Zdrowie jest najważniejsze.
<http://kariera.nf.pl/Artykul/12935/Czy-dopada-Cie-wypalenie-zawodowe/efektywnosc-i-produktywnosc-efektywnosc-osobista-motywacja-do-pracy-wypalenie-zawodowe/>
Zacznijmy od diagnozy:
Czy odczuwasz fizyczne, emocjonalne i umysłowe wyczerpanie?
Czy jesteś ciągle zmęczony?
Czy zauważasz w sobie negatywne nastawienie do ludzi i pracy?
Czy znane Ci jest poczucie bezradności i beznadziejności położenia?
Czy zauważasz, że Twoja samoocena znacznie spadła w ostatnim okresie?
Czy masz poczucie swojej nieadekwatności do miejsca, w którym się znajdujesz?
Czy doskwiera Ci poczucie niekompetencji i ogólnego zniechęcenia?
Jeśli na większość z powyższych pytań padła z Twojej strony twierdząca odpowiedź, jest wielce prawdopodobne, że dopadło Cię wypalenie zawodowe.
http: //www.sluzbazdrowia.com.pl/html/more3343a.php <http://www.sluzbazdrowia.com.pl/html/more3343a.php>
Przewlekły stres i jego konsekwencje w postaci syndromu wypalenia zawodowego - nie omijają lekarzy żadnej specjalności. Zjawisko to obecnie przybiera coraz większe rozmiary, wpływając zarówno na samopoczucie samego medyka, jak i na jakość sprawowanej przez niego opieki medycznej.
Są trzy podstawowe komponenty opisywanego zjawiska:
-Wyczerpanie emocjonalne, czyli poczucie silnego zmęczenia oraz nadmiernego obciążenia emocjonalnego i fizycznego zasobów. Objawia się brakiem energii i zapału do pracy, drażliwością, impulsywnością, nasilaniem się objawów psychosomatycznych. W przypadku pracowników służby zdrowia - uczucie wyeksploatowania może wzbudzać potrzebę rozluźnienia emocjonalnych więzi z podopiecznymi czy pacjentami.
-Depersonalizacja (albo cynizm) to interpersonalny wymiar wypalenia. Jako pochodna wyczerpania emocjonalnego prowadzi do negatywnych, bezosobowych, cynicznych kontaktów interpersonalnych z osobami, z którymi dana jednostka pozostaje w relacjach zawodowych. Istnieje duże ryzyko, iż postrzegana jako forma samoobrony postawa obojętności wobec drugiej osoby, połączona często ze zmniejszoną empatią oraz stereotypizacją, przyjmie formę dehumanizacji. Może to nieść ze sobą niezwykle negatywne konsekwencje dla obu stron relacji, czyli zarówno lekarza, jak i jego pacjenta.
-Obniżone poczucie skuteczności albo zadowolenia z osiągnięć zawodowych - tendencji do negatywnego oceniania własnych kompetencji, efektywności i sukcesów w pracy może towarzyszyć niska samoocena, poczucie bezsensu, postawa rezygnacji. Efektem jest absencja, brak osiągnięć zawodowych, znaczne obniżenie efektywności działań, deklarowana lub faktyczna zmiana pracy.
<http://www.nazdrowie.pl/artykul/wypalenie-zawodowe>
Coraz częściej w gabinetach lekarzy i psychologów pojawiają się osoby skarżące się na dolegliwości świadczące o zawodowym wypaleniu. Objawia się ono poczuciem nieprzezwyciężonego zmęczenia, wyczerpania emocjonalnego, umysłowego i fizycznego. Jego przyczyną jest praca zawodowa. Wcześniej była ona źródłem satysfakcji, teraz stała się zajęciem nudnym, pozbawionym sensu, nieprzynoszącym radości, nieinspirującym do aktywności, samodzielności, kreatywności. Spłaszczają się relacje z innymi osobami, pojawia się niechęć do współpracy. Dominuje poczucie pustki, beznadziejności, a także braku wpływu na swoje życie. Taka osoba nie widzi szansy na jakąkolwiek zmianę.
Wypaleniu zawodowemu sprzyjają również warunki pracy. Podsycanie przez przełożonych rywalizacji w zespole, presja na wyniki, przeciążenie obowiązkami, niedostosowanie wyznaczanych terminów do realnych możliwości ich wykonania, konflikty, ograniczony dostęp do informacji - wszystkie te czynniki zwiększają ryzyko pojawienia się wypalenia zawodowego. Inną ważną przyczyną jest niezadowalające wynagrodzenie.
Niepokojące objawy
Sygnałem poprzedzającym stan zawodowego wypalenia jest powracające uczucie zmęczenia, zaburzenia snu, obniżony nastrój, poczucie pustki, braku sensu i celów, negatywne nastawienie do kolegów w pracy i bliskich, skłonność do wybuchania złością, kłótliwość, konfliktowość. Zmęczenie objawia się niechęcią i niezadowoleniem z pracy, ale również niezadowoleniem z życia osobistego. Rzutuje to na relacje z najbliższymi. Osoby przemęczone i apatyczne nie mają ochoty na spędzanie czasu z rodziną. Podczas weekendów i urlopów odkrywają, że mają trudności z korzystaniem z wolnego czasu. Często również w chwilach wolnych od pracy doświadczają różnych dolegliwości somatycznych.
Zespołowi wypalenia zawodowego zwykle towarzyszy apatia, absencja w pracy, błędy i wypadki przy pracy.
<http://www.studencimedycyny.pl/a/Choroba_zawodowa_lekarzy_wypalenie-330>
Modelowe wypalenie zawodowe charakteryzują 3 istotne symptomy. Pierwszy to wyczerpanie emocjonalne, które jest skutkiem nieradzenia sobie z problemami wynikającymi z wykonywania pracy - w efekcie pojawia się uczucie wyczerpania psychicznego i fizycznego. Symptom drugi polega na depersonalizowaniu ludzi, w przypadku lekarza - pacjentów i współpracowników (przedmiotowe postrzeganie wszystkich osób, dystansowanie się wobec nich, czasami nawet cyniczne ich traktowanie). Trzecim symptomem jest poczucie braku osiągnięć osobistych, które prowadzi do postrzegania siebie jako człowieka nieefektywnego, ociężałego, zmęczonego i depresyjnego.
<http://www.pracaizdrowie.com.pl/content/view/135/38/>
Czym jest wypalenie zawodowe?
Wypalenie zawodowe (professional burnout) to odpowiedź organizmu na stres, którego źródłem jest sytuacja pracy. Może być ono reakcją na długotrwałe przeciążenie obowiązkami, zbyt odpowiedzialne i trudne zadania lub wyczerpującą, monotonną i nudną pracę. W takich warunkach następuje utrata motywacji do pracy, a działania, pierwotnie wykonywane z pasją i przyjemnością, teraz są kojarzone z przymusem. Objawy, odnosząc się początkowo bezpośrednio do naszego funkcjonowania w pracy, stopniowo ogarniają pozostałe obszary życia człowieka.
Czy można wyróżnić konkretne symptomy wypalenia, nazwać je?
Jeśli doświadczasz apatii, obniżenia nastroju, odczuwasz ustawiczne zmęczenie psychiczne lub fizyczne, mimo że śpisz wystarczająco długo, straciłeś energię, entuzjazm, pasję, przestałeś się rozwijać zawodowo, jesteś znudzony pracą, trudno ci się do niej zmobilizować; rośnie w tobie przekonanie o utracie własnych zdolności, kompetencji lub masz tendencje do negatywnego myślenia; jeśli usuwasz się coraz bardziej z życia społecznego, rodzinnego; czujesz coraz większą złość, irytację wobec ludzi, z którymi pracujesz, masz poczucie utraty kontroli lub celu życia, twoje uczucia są niestabilne, stajesz się bardziej konfliktowy, agresywny lub płaczliwy; towarzyszą ci stwierdzenia: „nic mi się nie chce”, „to wszystko nie ma sensu”, „mam ochotę porzucić to wszystko” - jeśli rozpoznajesz u siebie choć dwa z tych objawów i wiążesz ich pojawienie się ze swoją pracą, prawdopodobnie doświadczasz wypalenia zawodowego.
Można wyróżnić trzy fazy wypalenia zawodowego:
I ETEP
Dominują bóle głowy lub bezsenność, zaburzenia apetytu, chęć „ucieczki” w chorobę. Stan długotrwałego napięcia prowadzi do emocjonalnego, psychicznego lub fizycznego wyczerpania objawiającego się narastającym i długotrwałym poczuciem zmęczenia, które nie mija.
II ETAP
Pojawiają się zdehumanizowane formy zachowania się wobec współpracowników, podwładnych, klientów. Typowe są: cynizm, unikanie kontaktów, deprecjonowanie pracy innych. (Podwładni to „debile” i „jełopy”, współpracowniczka to „żmija” albo „suka”, nie wspominając o szefie...) Narastają trudności w komunikowaniu się.
III ETAP
Ten etap łączy wszystkie dotychczasowe oznaki wypalenia. Osoby w tej fazie stają się konfliktowe, agresywne bądź wycofane. Żyją w poczuciu izolacji, osamotnienia, pustki. Nabierają przekonania o braku własnych kompetencji, pogarsza się efektywność i jakość ich pracy. Mogą przeżywać silne lęki, poczucie krzywdy, chęć „porzucenia tego wszystkiego”. W skrajnych przypadkach przychodzą do gabinetu i krzyczą: „Nienawidzę moich uczniów! Rozumie pani? Nienawidzę ich!!!” Albo: „Zastrzelę każdego klienta, który wejdzie jutro do mojego biura!”…