Późniejsze wykrycie prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawnego, jako podstawa wznowienia określona w art. 403 § 2, powinno być rozumiane podobnie jak późniejsze wykrycie nowych okoliczności faktycznych i dowodów na gruncie art. 403 § 2 (modyfikacja tego przepisu dokonana na podstawie nowelizacji z 4.07.2019 r., polegająca na zastąpieniu wyrażenia „okoliczności faktyczne” słowem „fakty”. jako podstawy wznowienia, nie zmieniła jego istoty). „Wykryty” wyrok musi być zatem wydany już w czasie, w którym w toku znajduje się postępowanie, którego dotyczy skarga o wznowienie (por. postanowienie SN z 26.06.1997 r., I CKN 149/97, OSNC 1998/1, poz. 9). W postanowieniu z 5.06.2003 r., II CZ 48/03, LEX nr 1628068, Sąd Najwyższy stwierdził, że późniejsze wykrycie prawomocnego wyroku dotyczącego innej sprawy może stanowić podstawę wznowienia postępowania przewidzianą w art. 403 § 2, jeżeli wyrok ten zapadł przed zakończeniem postępowania, którego dotyczy skarga o wznowienie.
Wiśniewski Tadeusz (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom. II. Artykuły 367–505(39)
