Zatara
Nie ośmieszaj się!!!
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2010r. OSTANOWIENIEępowanie w sprawieart. 92 ust. 1 i art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitrej Polskiejw Olsztynie na rozprawie sprawy ze skargi J. M. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie opłaty za przechowywanie towaru postanawia: 1. Na podstawie art. 193 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. 102, poz. 643 ze zm.) przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne: czy art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo Celne (Dz. U. nr 68 poz. 622 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.04.2004r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz. U. nr 87 poz. 832) są zgodne z art. 92 ust. 1 i art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej; 2. Zawiesić postępowanie w sprawie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego ustalił kwotę opłaty za przechowywanie od dnia 17.03.2009r. do dnia 9.08.2009r. w magazynie depozytowym urzędu celnego towarów w postaci papierosów w ilości 1 paczki o zawartości 20 sztuk, zajętej do postępowania celnego w celu uregulowania ich sytuacji, w wysokości 498,00 zł oraz wezwał J.M. do uiszczenia opłaty. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że po zajęciu w dniu 17.03.2009r. na przejściu granicznym w G. od J.M. nielegalnie wprowadzonego na obszar celny Wspólnoty towaru w ilości 1 paczki papierosów o zawartości 20 sztuk, przedmiotowy towar został przyjęty do depozytu. Postanowieniem z dnia "[...]", sygn. "[...]" Sąd Rejonowy w B. orzekł przepadek przedmiotowego towaru na rzecz Skarbu Państwa. Po uprawomocnieniu się powyższego postanowienia, organ celny, na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz.U. nr 68, poz. 622 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.04.2004r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz.U. nr 87, poz. 832) – powoływanego dalej jako rozporządzenie z dnia 22.04.2004r., ustalił kwotę opłaty w wysokości 498,00 zł za przechowywanie w magazynie depozytowym towaru, którego wartość celna wynosiła 1,00 zł.
Po rozpatrzeniu zażalenia, Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]" utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Organ II instancji podzielił stanowisko organu I instancji, że kwota 498,00 zł stanowi minimalną kwotę opłaty depozytowej jaką organ celny jest obowiązany pobrać za przechowywanie zajętych w sprawie papierosów. Wartość celna towaru wynosiła bowiem 1,00 zł, a zatem 5 % wartości celnej to 0,05 zł. Natomiast zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 stycznia 2009r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale 2008r. wyniosło 3319,78 zł. 3 % tego wynagrodzenia stanowi kwotę 99,60 zł. Zatem całkowita kwota opłaty za 5 rozpoczętych miesięcy przechowywania, zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22.04.2004r., wyniosła 498,00 zł. Opłata za przechowywanie towarów w depozycie jest opłatą stanowiącą dochód budżetu państwa i jest pobierana każdorazowo, w sytuacji gdy zajęte towary były przechowywane w depozycie organu celnego.
W skardze, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, J.M. wniósł o uchylenie przedmiotowego postanowienia i umorzenie kwoty 498,00 zł za przechowywanie zajętego w sprawie towaru. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku i nie stać go na zapłacenie tak wysokiej kwoty za przechowywanie 1 paczki papierosów w magazynie depozytowym urzędu celnego. Ponadto, zdaniem skarżącego, termin przechowywania towarów wynosi dwa miesiące (zgodnie z pkt 5 pouczenia zamieszczonego na odwrocie pokwitowania), a towar był przechowywany od dnia 17.03.2009r. do dnia 9.08.2009r. Z kolei wniosek o orzeczenie przepadku towaru został sporządzony dopiero 7.07.2009r., co przyczyniło się do powstania tak wysokiej kwoty.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonym postanowieniu. Zdaniem organu, opłata za przechowywanie towarów w depozycie urzędu celnego nie jest uzależniona od rzeczywiście poniesionych kosztów, jest to odrębne świadczenie z tytułu przechowywania towaru. Ponadto organ wyjaśnił, że zgodnie z § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lipca 2004r. w sprawie depozytu urzędu celnego (Dz.U. nr 169, poz. 1771) okresy przechowywania towarów zajętych lub zatrzymanych są uzależnione od rozstrzygnięć wydawanych przez właściwe organy. Taka informacja zawarta jest w pkt 5 zdaniu trzecim pouczenia zamieszczonego na odwrocie pokwitowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 193 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. nr 78, poz. 483 ze zm.) oraz z art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. nr 102, poz. 643 ze zm.) każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.
W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał za celowe przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności art. 93 ust. 2 ustawy z dnia
19 marca 2004r. Prawo celne (Dz.U. nr 68, poz. 622 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.04.2004r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz.U. nr 87, poz. 832) z art.92 ust.1 i art. 2 Konstytucji RP.
Przedstawione pytanie prawne wynika z wątpliwości, jakie Sąd powziął przy rozpoznawaniu sprawy ze skargi J.M. na postanowienie wydane na podstawie przepisów wskazanego rozporządzenia. Od odpowiedzi na zgłoszone pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie.
Zgodnie z art. 57 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U.U.E.L.92.302.1 ze zm.), jeżeli organy celne stwierdzą, że towary zostały wprowadzone na obszar celny Wspólnoty z naruszeniem przepisów lub zostały usunięte spod dozoru celnego, podejmują wszelkie niezbędne działania, łącznie ze sprzedażą towarów, w celu uregulowania ich sytuacji. Natomiast art. 30 ust. 1 ustawy Prawo celne, stanowi, że jeżeli zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego organ celny jest obowiązany podjąć działania zmierzające do uregulowania sytuacji towaru, może dokonać jego zajęcia. Towary zajęte w celu uregulowania ich sytuacji przechowuje się czasowo w depozycie urzędu celnego - art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo celne. Za przechowanie towarów w depozycie lub magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny, zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy Prawo celne pobierana jest opłata stanowiąca dochód budżetu państwa. Na podstawie upoważnienia ustanowionego w art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 22.04.2004r. określił m.in. stawki opłat za przechowywanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, upoważnienie zawarte w art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne ma charakter blankietowy i nie spełnia wymogów określonych w art. 92 ust. 1 Konstytucji. W przepisie tym zostały unormowane zasady wydawania rozporządzeń. W myśl art. 92 ust. 1 Konstytucji RP, rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Wskazane art. 92 ust. 1 wymogi, dotyczące szczegółowości upoważnienia, są wyrazem woli ustawodawcy, który nie wyraża zgody na formułowanie "blankietowych" upoważnień ustawowych (wyroki Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2001r., K 16/01, OTK ZU nr 8/2001, poz. 250; z dnia 26 października 1999r., K 12/99, OTK ZU nr 6/1999, poz. 120). Upoważnienie do wydania rozporządzenia powinno zatem określać szczegółowo zakres spraw przekazanych do uregulowania organowi upoważnionemu, a także określać wytyczne dotyczące treści aktu. Natomiast art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne stanowi, że "Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, uwzględniając charakter czynności, za które opłaty te są pobierane".
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, zawarte w art. 93 ust. 2 ustawy Prawo celne upoważnienie jest zbyt ogólne.
Konstytucja RP nakazuje przyjęcie zasady, iż sprzeczne z Konstytucją jest każde upoważnienie ustawowe pozbawione treści mogących pełnić rolę wytycznych dotyczących treści aktu. W konsekwencji ustawodawca nie może zrezygnować z zapisania wytycznych wiążących merytorycznie organ mający wydać rozporządzenie. Zgodnie z treścią art. 93 ust. 1 ustawy Prawo celne, organ celny pobiera opłaty, stanowiące dochody budżetu państwa, za:
1) przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny;
2) wykonywanie na wniosek osoby zainteresowanej czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celny lub poza czasem pracy urzędu celnego.
itd....