Istotne jest także, że wskazane przepisy dotyczą wyrządzenia przez pracownika szkody z*winy nieumyślnej. Zgodnie bowiem z*przepisem art. 122 KP, jeśli pracownik wyrządził pracodawcy szkodę umyślnie, jest zobowiązany do naprawienia tej szkody w*pełnej wysokości. Jeżeli szkoda opisana przez czytelnika (uszkodzenie samochodu w*wyniku kolizji) powstała z*winy nieumyślnej czytelnika, np. wskutek niedostosowania prędkości do warunków atmosferycznych, niezachowania szczególnej ostrożności koniecznej przy złych warunkach atmosferycznych, pracodawca może domagać się od pracownika naprawienia szkody, jednakże tylko w*opisanych wyżej granicach.
Jeśli szkoda powstała bez jakiejkolwiek winy czytelnika - odpowiedzialności mu nie można przypisać. Samo powstanie szkody natomiast nie może stanowić podstawy domniemania winy pracownika. Ciężar dowodu w*zakresie spełnienia przesłanek odpowiedzialności, jak również ustalenia wysokości szkody, leży tu po stronie pracodawcy.
Czytelnik może natomiast bronić się przed poniesieniem odpowiedzialności materialnej, powołując się na brak swojej winy w*zaistnieniu kolizji, wskazując na warunki drogowe i*atmosferyczne jako wyłączny lub przynajmniej dominujący czynnik jej zaistnienia. Na marginesie należy wskazać, że pracownik także nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w*takim zakresie, w*jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania lub zwiększenia, nie ponosi również ryzyka związanego z*działalnością pracodawcy, w*szczególności nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wynikłą z*działania w*granicach dopuszczalnego ryzyka.
