F
frydrych
Gość
Poczytajcie uważnie co wymyślił A. Ciesielski:
Stanowisko Rady Sekcji Krajowej w sprawie reformy służb akcyzowych.
Pan Marian Banaś
Wiceminister Finansów
Szef Służby Celnej RP
Nawiązując do ustaleń poczynionych na spotkaniu z przedstawicielami związków zawodowych działających w Służbie celnej RP z dnia 14 lutego 2006 roku chcielibyśmy wyrazić opinię naszego związku dotyczącą umiejscowienia akcyzy w strukturach administracji państwowej, poprzedzoną szerokimi konsultacjami w środowisku pracowników akcyzy oraz w środowisku przedsiębiorców, których dotyczą zagadnienia związane z podatkiem akcyzowym.
Po przeprowadzeniu wielu rozmów i spotkań przedstawiciele związku stwierdzili, że najważniejszym zagadnieniem dla pracowników akcyzy jest rzetelne wypełnianie swoich obowiązków oraz zachowanie miejsc pracy. Równie istotnymi zagadnieniami dla pracowników i przedsiębiorców są kwestie umiejscowienia akcyzy w strukturach administracji państwowej, zakres jej działania oraz zastosowanie uregulowań prawnych w celu sprawnego realizowania zadań budżetowych a tym samym dążenia do idei sprawnego i taniego Państwa. Znacząca większość obywateli państwa polskiego w tym i urzędnicy administracji państwowej chciałaby mieszkać w państwie dobrze zorganizowanym, dobrze zarządzanym, przyjaznym dla obywatela, gdzie większość zobowiązań wynikających z rozliczenia danin publicznych spoczywa na urzędzie a nie na obywatelu.
Przeniesienie zadań akcyzowych i pracowników akcyzy mocą art. 32 ustawy konsolidacyjnej (wrzesień 2003 roku) ze struktur skarbowych do struktur celnych bez należytego przygotowania legislacyjnego, organizacyjnego i logistycznego, spowodowało duży chaos w realizacji zadań budżetowych z zakresu akcyzy oraz w funkcjonowaniu służby cywilnej, w strukturach służby celnej. Spowodowało to także dezorientację oraz znaczne utrudnienia w funkcjonowaniu przedsiębiorców, których dotyczyły zagadnienia związane z podatkiem akcyzowym. Wyrażali Oni i nadal wyrażają swoje zdziwienie, że zagadnienia dotyczące spraw podatkowych zostały powierzone bez żadnego istotnego uzasadnienia służbom celnym.
Zwiększenie wpływów budżetowych z tytułu podatku akcyzowego od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej nie jest związane z przeniesieniem akcyzy do służby celnej, lecz z przystosowaniem przepisów dotyczących tego zagadnienia do rozwiązań prawnych Wspólnoty Europejskiej. Częste podkreślanie tego demagogicznego i niezgodnego z prawdą argumentu, także przez niektórych przedstawicieli związków zawodowych działających w Służbie Celnej RP, w naszym odczuciu może okazać się szkodliwe dla prawidłowej realizacji zadań z zakresu akcyzy i szczególnego nadzoru podatkowego.
Poniżej wyjaśnimy, dlaczego w naszej ocenie funkcjonowanie akcyzy w służbie celnej nie sprawdza się należycie, zaś wszyscy pracownicy cywilni, z którymi rozmawiamy i konsultujemy stanowiska związku, bezwzględnie chcą tą służbę opuścić (dotąd nie usłyszeliśmy ani jednego stanowiska pracownika cywilnego, który chciałby pozostać w strukturach służby celnej). Przytoczymy także kilka najbardziej istotnych przykładów obrazujących nieprawidłowości występujące w służbie celnej oraz przedstawimy argumenty za przeniesieniem zadań akcyzowych do służb skarbowych, co ujednolici i uprości system podatkowy z korzyścią dla podatników, unormuje także zagadnienia dotyczące świadczenia pracy (w tych samych urzędach będą zatrudniani pracownicy posiadający jednakowe uprawnienia, wobec których stosuje się takie same kryteria awansów i wynagradzania):
1. Nagminne i rażące łamanie praw pracowniczych, zastraszanie, groźby, narażanie zdrowia i życia pracowników a w konsekwencji wydawanie niezgodnych z prawem decyzji i poleceń służbowych, godzących w pracowników i funkcjonariuszy (fakty te są udokumentowane protokołami Państwowej Inspekcji Pracy i wyrokami Sądów Pracy).
2. Brak jednolitych przepisów regulujących uprawnienia i obowiązki funkcjonariuszy oraz pracowników cywilnych
3. Brak przesłanek do stworzenia sprawnie funkcjonujących organów podatkowych w ramach struktur celnych oraz w dalszej perspektywie utworzenie organów kontrolnych w tym policji skarbowej wyłącznie na bazie obecnych kadr celnych.
4. Powierzenie wielu instytucjom w państwie zagadnień związanych z grami i zakładami wzajemnymi a tym samym brak faktycznej kontroli państwa nad hazardem. Ministerstwo Finansów wydaje świadectwo rejestracyjne dla automatu, izba skarbowa wydaje zezwolenie na prowadzenie gier na obszarze swej właściwości miejscowej, urząd skarbowy kontroluje podatki firm urządzających gry, zaś izby celne ( pracownicy akcyzy) kontrolują punkty gier pod kątem szczególnego nadzoru podatkowego. Jak łatwo się domyślić gdzie kontrolujących jest kilku nikt naprawdę nie sprawuje właściwej kontroli choćby dlatego, że brak jest koordynacji między urzędami celnymi, a izbami i urzędami skarbowymi. Utworzenie oddzielnego urzędu ds. akcyzy i gier losowych spowodowałoby, należytą ujednoliconą kontrolę, co byłoby bez wątpienia z pożytkiem dla budżetu jak i podatników.
5. Tworzenie przepisów kładących główny nacisk na zadania celne, podczas gdy to akcyza stanowi większość dochodów budżetowych. Przykładem marginalizacji akcyzy w strukturach celnych jest zarządzenie Ministra Finansów nr 21 z 25 października 2005r. zmieniające zarządzenie nr 8 z 2004 roku w sprawie nadania statutu Izbom i Urzędom Celnym. Wskazane w tej zmianie połączenie Referatów Kontroli Podatku Akcyzowego z Sekcjami Kontroli Podmiotów Gospodarczych i utworzenie Referatów Kontroli Przedsiębiorców powoduje, że kontrole z zakresu podatku akcyzowego zejdą na margines, gdyż wskazane w/w zarządzeniu zadania, dotyczą głównie kontroli celnych (zaledwie 2 z 13 punktów mówią o zadaniach akcyzowych). Jest to działanie wręcz paradoksalne, gdyż to akcyza nie zaś cło, stanowi znaczną część dochodów budżetowych (ustawa budżetowa na 2006 przewiduje wpływy z tytułu akcyzy w wysokości około 42 miliardów złotych, podczas gdy z cła zaledwie około 1,5 miliarda). Należałoby, więc raczej zwiększać intensywność i zakres kontroli akcyzowych nie zaś paradoksalnie zmniejszać ich rangę i marginalizować, co uczyniono wskazanym zarządzeniem. Skutkiem takiego rozwiązania może być sytuacja gdzie pracownicy tych nowych wydziałów zajęci realizacją 11 punktów związanych ze sprawami celnymi oraz sprawozdawczością dotyczącą tych zagadnień mogą w ogóle nie mieć czasu na realizację zadań zasadniczych związanych z podatkiem akcyzowym. Ponadto wydane instrukcje dotyczące kontroli przedsiębiorców są sprzeczne z przepisami Ordynacji Podatkowej a ich stosowanie w praktyce prowadzi do łamania prawa.
6. Stanowiący zagrożenie dla podatnika i państwa brak rzetelności kontroli i podejmowanych decyzji spowodowany tzw. podległością służbową a zatem koniecznością wykonywania rozkazów. Przy braku faktycznej dwuinstanycjności izb i urzędów celnych stan ten może prowadzić do sytuacji patologicznych. Dyrektor izby celnej jako organ odwoławczy od decyzji naczelnika urzędu celnego jest jednocześnie pracodawcą i bezpośrednim przełożonym tegoż naczelnika (urzędy celne nie stanowią odrębnych jednostek instytucjonalnych jak to jest w całej skarbowości - przykład urzędy skarbowe oraz izby skarbowe jako instancja odwoławcza). W rzeczywistości brak jest możliwości odmówienia wydania decyzji nawet nie zgodnej z przepisami, ale nakazanej „rozkazem przełożonego”. Funkcjonariusz, który odmówiłby wydania czy nawet zgłosił uzasadnione zastrzeżenia co do treści decyzji podatkowej, może zostać usunięty ze służby np. w trybie art. 26 ust 11 i 12 ustawy o służbie celnej lub przeniesiony na drugi koniec kraju (z dala od rodziny) w trybie art.18 wspomnianej ustawy. W takiej sytuacji żaden przedsiębiorca nie może liczyć na obiektywizm w postępowaniu odwoławczym oraz rzetelność i niezależność kontrolujących, co stanowi bezpośrednie niebezpieczeństwo dla podatników oraz realne zagrożenie dla wpływów budżetowych.
W perspektywie tworzenia taniego państwa, przyjaznego przedsiębiorcy i zwykłemu obywatelowi jedynie odrębny urząd i urzędnik nie podlegający naciskom, mogący wydawać rzetelne i oparte na przepisach prawa decyzje (nie zaś decyzje wydawane na rozkaz przełożonych) daje gwarancję rozwoju tegoż państwa z pożytkiem dla nas wszystkich.
Utworzenie odrębnych urzędów ds. akcyzy i gier, urzędów umiejscowionych w strukturach skarbowych, gdzie drugą instancją - instytucjami odwoławczymi byłyby izby skarbowe jest w pełni uzasadnione .
Chęć utrzymania akcyzy w służbach celnych za wszelką cenę poprzez manipulowanie faktami i naciąganie rzeczywistości nie zmieni faktu, że to akcyza nie zaś cło po wejściu Polski do Unii Europejskiej, stanowi kluczowy element regulacji rynku wewnętrznego i tylko jak niezależny urząd akcyzowy może należycie sprostać tak istotnym dla państwa zadaniom.
Pismo znak PRSK – 11/2006
Pełnomocnik Rady Sekcji Krajowej
Do Spraw Ceł i Akcyzy
Artur Ciesielski
Stanowisko Rady Sekcji Krajowej w sprawie reformy służb akcyzowych.
Pan Marian Banaś
Wiceminister Finansów
Szef Służby Celnej RP
Nawiązując do ustaleń poczynionych na spotkaniu z przedstawicielami związków zawodowych działających w Służbie celnej RP z dnia 14 lutego 2006 roku chcielibyśmy wyrazić opinię naszego związku dotyczącą umiejscowienia akcyzy w strukturach administracji państwowej, poprzedzoną szerokimi konsultacjami w środowisku pracowników akcyzy oraz w środowisku przedsiębiorców, których dotyczą zagadnienia związane z podatkiem akcyzowym.
Po przeprowadzeniu wielu rozmów i spotkań przedstawiciele związku stwierdzili, że najważniejszym zagadnieniem dla pracowników akcyzy jest rzetelne wypełnianie swoich obowiązków oraz zachowanie miejsc pracy. Równie istotnymi zagadnieniami dla pracowników i przedsiębiorców są kwestie umiejscowienia akcyzy w strukturach administracji państwowej, zakres jej działania oraz zastosowanie uregulowań prawnych w celu sprawnego realizowania zadań budżetowych a tym samym dążenia do idei sprawnego i taniego Państwa. Znacząca większość obywateli państwa polskiego w tym i urzędnicy administracji państwowej chciałaby mieszkać w państwie dobrze zorganizowanym, dobrze zarządzanym, przyjaznym dla obywatela, gdzie większość zobowiązań wynikających z rozliczenia danin publicznych spoczywa na urzędzie a nie na obywatelu.
Przeniesienie zadań akcyzowych i pracowników akcyzy mocą art. 32 ustawy konsolidacyjnej (wrzesień 2003 roku) ze struktur skarbowych do struktur celnych bez należytego przygotowania legislacyjnego, organizacyjnego i logistycznego, spowodowało duży chaos w realizacji zadań budżetowych z zakresu akcyzy oraz w funkcjonowaniu służby cywilnej, w strukturach służby celnej. Spowodowało to także dezorientację oraz znaczne utrudnienia w funkcjonowaniu przedsiębiorców, których dotyczyły zagadnienia związane z podatkiem akcyzowym. Wyrażali Oni i nadal wyrażają swoje zdziwienie, że zagadnienia dotyczące spraw podatkowych zostały powierzone bez żadnego istotnego uzasadnienia służbom celnym.
Zwiększenie wpływów budżetowych z tytułu podatku akcyzowego od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej nie jest związane z przeniesieniem akcyzy do służby celnej, lecz z przystosowaniem przepisów dotyczących tego zagadnienia do rozwiązań prawnych Wspólnoty Europejskiej. Częste podkreślanie tego demagogicznego i niezgodnego z prawdą argumentu, także przez niektórych przedstawicieli związków zawodowych działających w Służbie Celnej RP, w naszym odczuciu może okazać się szkodliwe dla prawidłowej realizacji zadań z zakresu akcyzy i szczególnego nadzoru podatkowego.
Poniżej wyjaśnimy, dlaczego w naszej ocenie funkcjonowanie akcyzy w służbie celnej nie sprawdza się należycie, zaś wszyscy pracownicy cywilni, z którymi rozmawiamy i konsultujemy stanowiska związku, bezwzględnie chcą tą służbę opuścić (dotąd nie usłyszeliśmy ani jednego stanowiska pracownika cywilnego, który chciałby pozostać w strukturach służby celnej). Przytoczymy także kilka najbardziej istotnych przykładów obrazujących nieprawidłowości występujące w służbie celnej oraz przedstawimy argumenty za przeniesieniem zadań akcyzowych do służb skarbowych, co ujednolici i uprości system podatkowy z korzyścią dla podatników, unormuje także zagadnienia dotyczące świadczenia pracy (w tych samych urzędach będą zatrudniani pracownicy posiadający jednakowe uprawnienia, wobec których stosuje się takie same kryteria awansów i wynagradzania):
1. Nagminne i rażące łamanie praw pracowniczych, zastraszanie, groźby, narażanie zdrowia i życia pracowników a w konsekwencji wydawanie niezgodnych z prawem decyzji i poleceń służbowych, godzących w pracowników i funkcjonariuszy (fakty te są udokumentowane protokołami Państwowej Inspekcji Pracy i wyrokami Sądów Pracy).
2. Brak jednolitych przepisów regulujących uprawnienia i obowiązki funkcjonariuszy oraz pracowników cywilnych
3. Brak przesłanek do stworzenia sprawnie funkcjonujących organów podatkowych w ramach struktur celnych oraz w dalszej perspektywie utworzenie organów kontrolnych w tym policji skarbowej wyłącznie na bazie obecnych kadr celnych.
4. Powierzenie wielu instytucjom w państwie zagadnień związanych z grami i zakładami wzajemnymi a tym samym brak faktycznej kontroli państwa nad hazardem. Ministerstwo Finansów wydaje świadectwo rejestracyjne dla automatu, izba skarbowa wydaje zezwolenie na prowadzenie gier na obszarze swej właściwości miejscowej, urząd skarbowy kontroluje podatki firm urządzających gry, zaś izby celne ( pracownicy akcyzy) kontrolują punkty gier pod kątem szczególnego nadzoru podatkowego. Jak łatwo się domyślić gdzie kontrolujących jest kilku nikt naprawdę nie sprawuje właściwej kontroli choćby dlatego, że brak jest koordynacji między urzędami celnymi, a izbami i urzędami skarbowymi. Utworzenie oddzielnego urzędu ds. akcyzy i gier losowych spowodowałoby, należytą ujednoliconą kontrolę, co byłoby bez wątpienia z pożytkiem dla budżetu jak i podatników.
5. Tworzenie przepisów kładących główny nacisk na zadania celne, podczas gdy to akcyza stanowi większość dochodów budżetowych. Przykładem marginalizacji akcyzy w strukturach celnych jest zarządzenie Ministra Finansów nr 21 z 25 października 2005r. zmieniające zarządzenie nr 8 z 2004 roku w sprawie nadania statutu Izbom i Urzędom Celnym. Wskazane w tej zmianie połączenie Referatów Kontroli Podatku Akcyzowego z Sekcjami Kontroli Podmiotów Gospodarczych i utworzenie Referatów Kontroli Przedsiębiorców powoduje, że kontrole z zakresu podatku akcyzowego zejdą na margines, gdyż wskazane w/w zarządzeniu zadania, dotyczą głównie kontroli celnych (zaledwie 2 z 13 punktów mówią o zadaniach akcyzowych). Jest to działanie wręcz paradoksalne, gdyż to akcyza nie zaś cło, stanowi znaczną część dochodów budżetowych (ustawa budżetowa na 2006 przewiduje wpływy z tytułu akcyzy w wysokości około 42 miliardów złotych, podczas gdy z cła zaledwie około 1,5 miliarda). Należałoby, więc raczej zwiększać intensywność i zakres kontroli akcyzowych nie zaś paradoksalnie zmniejszać ich rangę i marginalizować, co uczyniono wskazanym zarządzeniem. Skutkiem takiego rozwiązania może być sytuacja gdzie pracownicy tych nowych wydziałów zajęci realizacją 11 punktów związanych ze sprawami celnymi oraz sprawozdawczością dotyczącą tych zagadnień mogą w ogóle nie mieć czasu na realizację zadań zasadniczych związanych z podatkiem akcyzowym. Ponadto wydane instrukcje dotyczące kontroli przedsiębiorców są sprzeczne z przepisami Ordynacji Podatkowej a ich stosowanie w praktyce prowadzi do łamania prawa.
6. Stanowiący zagrożenie dla podatnika i państwa brak rzetelności kontroli i podejmowanych decyzji spowodowany tzw. podległością służbową a zatem koniecznością wykonywania rozkazów. Przy braku faktycznej dwuinstanycjności izb i urzędów celnych stan ten może prowadzić do sytuacji patologicznych. Dyrektor izby celnej jako organ odwoławczy od decyzji naczelnika urzędu celnego jest jednocześnie pracodawcą i bezpośrednim przełożonym tegoż naczelnika (urzędy celne nie stanowią odrębnych jednostek instytucjonalnych jak to jest w całej skarbowości - przykład urzędy skarbowe oraz izby skarbowe jako instancja odwoławcza). W rzeczywistości brak jest możliwości odmówienia wydania decyzji nawet nie zgodnej z przepisami, ale nakazanej „rozkazem przełożonego”. Funkcjonariusz, który odmówiłby wydania czy nawet zgłosił uzasadnione zastrzeżenia co do treści decyzji podatkowej, może zostać usunięty ze służby np. w trybie art. 26 ust 11 i 12 ustawy o służbie celnej lub przeniesiony na drugi koniec kraju (z dala od rodziny) w trybie art.18 wspomnianej ustawy. W takiej sytuacji żaden przedsiębiorca nie może liczyć na obiektywizm w postępowaniu odwoławczym oraz rzetelność i niezależność kontrolujących, co stanowi bezpośrednie niebezpieczeństwo dla podatników oraz realne zagrożenie dla wpływów budżetowych.
W perspektywie tworzenia taniego państwa, przyjaznego przedsiębiorcy i zwykłemu obywatelowi jedynie odrębny urząd i urzędnik nie podlegający naciskom, mogący wydawać rzetelne i oparte na przepisach prawa decyzje (nie zaś decyzje wydawane na rozkaz przełożonych) daje gwarancję rozwoju tegoż państwa z pożytkiem dla nas wszystkich.
Utworzenie odrębnych urzędów ds. akcyzy i gier, urzędów umiejscowionych w strukturach skarbowych, gdzie drugą instancją - instytucjami odwoławczymi byłyby izby skarbowe jest w pełni uzasadnione .
Chęć utrzymania akcyzy w służbach celnych za wszelką cenę poprzez manipulowanie faktami i naciąganie rzeczywistości nie zmieni faktu, że to akcyza nie zaś cło po wejściu Polski do Unii Europejskiej, stanowi kluczowy element regulacji rynku wewnętrznego i tylko jak niezależny urząd akcyzowy może należycie sprostać tak istotnym dla państwa zadaniom.
Pismo znak PRSK – 11/2006
Pełnomocnik Rady Sekcji Krajowej
Do Spraw Ceł i Akcyzy
Artur Ciesielski
e pozdrwiam