Sprawa dotyczy w zasadzie par.10 rozporządzenia RM z 2010r.w sprawie świadczeń socjalnych (dla?) funkcjonariuszy..., który stanowi, iż do wniosków w sprawach o przyznanie świadczeń socjalnych PRZYSŁUGUJĄCYCH W 2010R., złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia. Treść przepisu nie kwestionuje, że funkcjonariusze, w dniu wejścia w życie rozporządzenia z 2010r., już nabyli prawo do świadczeń wg rozporządzenia z 2000r. Wysokość świadczeń została określona w przepisach obowiązujących w chwili nabycia prawa do tych świadczeń. Zatem dla nabycia przez uprawnionych prawa do świadczeń i ich wysokości w 2010r. nieistotne są uregulowania rozporządzenia z 2010r. Po dniu 01.01.2010r., wobec nabycia praw do świadczeń w określonej kwocie, pozostała do załatwienia sprawa wypłaty tych świadczeń "na wniosek". Dlatego tez przywołany par. może odnosić się wyłącznie do terminów realizacji wniosków funkcjonariuszy, które nie zostały rozpatrzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z 2010r.
Stanowisko w tej sprawie Premiera RP pana Donalda Tuska zaprezentowane w piśmie nr RCLDPiO 5604-96/10 z dnia 12.04.2011r.(do spr. o sygn. akt P 44/10) skierowanym do Prezesa Trybunału Konstytucyjnego to żenada, a użyte w nim zabiegi i argumenty są poniżej pasa. Kilka przykładów:
- "Podkreślenia wymaga, iż obecnie wysokość świadczenia określonego w par.2 ust.5 rozporządzenia z 2010r. odpowiada wysokości dopłaty do wypoczynku przysługującej funkcjonariuszom celnym w 2009r." - jak cudownie!;
- wiąże termin wypłaty świadczeń z datą ogłoszenia ustawy budżetowej, gdy takie powiązanie nie wynikało z rozporządzenia z 2000r.;
- przywołuje wyroki, w których TK przewiduje możliwość odstępstwa od zasad konstytucyjnych (nie działania prawa wstecz) w wyjątkowych sytuacjach i jednocześnie pomija wykazanie, że w tym przypadku waga wartości konstytucyjnych była relatywnie niższa w kontekście "dobra społecznego" od celu jaki przyświecał złamaniu ww zasady (chyba przyznaje, że złamał zasadę nie działania prawa wstecz);
- uważa, że nie usankcjonowanie naruszenia zasady, oznaczałoby nadmierne ograniczenie swobody władzy - dobre!;
- wskazuje na pozytywne aspekty bezpośredniego działania nowego prawa, ale nie podaje jakie to aspekty w tej sytuacji są pozytywne; itd.
Mam wrażenie, że tekst trzyma się powiedzenia "sąd sądem, a sprawiedliwość musi być po naszej stronie".
Przeczytałem to pismo i zastanawiam się czy ono jest prawdziwe?
